Vannacht niet veel last gehad van de drukke kustweg bij Casablanca en rond negen uur wakker geworden.
We vervolgden onze route zuidwaarts over de R320 die niet erg goed was en waar bij woongebieden veel drempels lagen. Wanneer je die niet op tijd bemerkte, vlogen alle losse spullen in de camper de lucht in of viel van alles van de haakjes.
Vandaag reden we in de buurt van steden langs veel nieuwbouw projecten van appartementen en villa wijken waarvan de prijzen ruim boven miljoen MAD (100.000 euro) lag. Honderd duizend euro is voor de meeste Marokkanen niet te betalen! Ook reclameborden van Franse privé scholen voor iedere leeftijd.
Buiten de steden of aan de rand ervan zagen we het andere Marokkaanse leven in bouwvallen of in zelf gebouwde hutjes en dat waren er best veel. En een Marokkaanse basisschool op de foto in een nieuw gebouw, al zijn ze meestal wat minder mooi, maar wel altijd gekleurd.
Omdat Jan de camper wilde laten wassen, stopten we ergens buitenaf bij een Afrique tankstation met een ‘Car Wash’ en vroegen of dat mogelijk was en ook de prijs. Het bleek slechts 50 Mad te zijn, wat neerkomt op €4,60. Terwijl de camper door een knaap afgespoten, gesopt, weer afgespoten en enigszins afgedroogd was, aten wij een broodje. Jan maakte een foto van de knaap en betaalde de afgesproken 50 Mad en gaf hem nog 25 Mad extra omdat hij meteen de fietsen ook schoongemaakt had. Het enige van de camper wat ze bijna nergens doen, is het dak omdat ze daar niet bij kunnen. Maar we kunnen ons zo weer vertonen!!
Toen we verder reden, ging net de school uit en iedereen ging al dan niet met moeder of vader lopend naar huis; hier geen auto’s of fietsen waar kinderen mee opgehaald worden.
Koffie auto’s staan overal langs de weg en zijn er in verschillende soorten, maar allen met moderne koffie automaten.
We passeerden de Oum Er-Rbia rivier met de stad Azemmour op de achtergrond en na sloppen ‘woningen’ kwamen we buiten de stad meteen langs een Golf Resort; alleen voor toeristen of rijke Marokkanen!
Al snel kwam bij de boulevard het oudste deel van El Jadida in beeld, waar we in 2019 in ‘City Portugese’ hebben rondgefietst, maar nu voorbij reden.
Ten Zuiden kwamen op de R301 langs een vreselijk groot industrie gebied waar een sterke gaslucht hing. Aansluitend de industrie haven van Safi waar in zee allerlei schepen voor de kust lagen.
Vlakbij waren nog de resten van een aantal ooit mooie huizen of villa’s te zien, die gelegen waren op een prachtige plek met zicht op de Atlantische Oceaan. Op een lager deel aan zee zagen we dat twee campers hun kamp hadden opgeslagen met de stoelen en tafel buiten. De temperatuur was zeer aangenaam met 22 graden.
Op een gegeven ogenblik kwamen we bijeen ongeluk met twee brommers en een auto. Het zag er slecht uit. Een van de brommers lag in de sloot naast de weg met een kermende berijder erbij. De andere brommer lag iets verder met twee berijders op de grond. Op de weg lagen nog de petjes van de berijder en de duo passagier en droegen geen helmen. Een van de berijders was toegedekt met een jas over zijn hoofd. Het zag er heel slecht uit. We zijn snel doorgereden.
Nu volgden prachtige waterrijke natuurgebieden achter stranden en lage duinen met lagunes waar tussen ook allerlei landbouwgronden met verschillende groenten lagen.
Eigenlijk wilden we naar Safi, maar vonden het in de middag om drie uur genoeg voor vandaag en besloten in Oualidia te stoppen. Een camperplek aan een doodlopend pad net achter de poort bleek niet geschikt en we daalden af naar het grote bewaakte parkeerterrein. Daar gingen Ruud en Annemarie ook naar toe, maar we wisten niet of ze daar nog waren.
Het terrein bestond uit twee delen en wij kregen naast de scheidingsmuur een plek van een bewaker die steeds vroeg of alles zo in orde was. Ria vroeg waar Nederlanders stonden, maar de twee campers tegenover ons bedoelden we niet. Er werd naar de andere kant gewezen en daar stonden Ruud en Annemarie nog, die verrast waren ons opnieuw te zien. Ze hadden wel gelezen dat wij afgelopen nacht aan de boulevard stonden.
Jan zette de stoelen buiten en de bewaker testte of de stoelen lekker zaten voordat Ria buiten kwam zitten. De andere Nederlanders gaven een paar leesboeken door en voorlopig hebben we genoeg leesvoer.
Een paar maal werd er een matje uitgerold waar een Marokkaan z’n gebeden deed vlak naast de plek waar wij zaten. We konden zijn geprevel van o.a Allah en Allah akbar duidelijk verstaan! Na zijn gebed kwam hij bij ons een pen bietsen. Hij zou hem terugbrengen maar tot nu toe hebben we hem met de pen niet teruggezien!

Geschreven door LaikaRiaJan