Gisteravond maakte Ria bij het zitje op de camping (in de buurt van Nis) het verslag met de foto’s van die dag in orde om te versturen met prima internet. De camper stond buiten de poort en daar was net geen signaal! De aardige eigenaresse Maria bracht ons nog twee bordjes met opgerolde pannenkoekjes die gevuld waren met crème en choco pasta.
De lucht was deze morgen om half negen al 19 graden en de lucht strakblauw. We maakten alles klaar en kregen in het zitje op de camping van Maria koffie en thee. Ondertussen maakte Jan nog gebruik van internet om een verplicht Vignet voor Bulgarije te kopen; voor ons was een week-vignet genoeg. Het is een soort wegenbelasting voor alle wegen in Bulgarije, de prijs van 9 euro voor een week. We namen daarna afscheid van de vriendelijke eigenaren.
We reden een eindje op weg 158 en kochten onderweg bij een supermarkt water, wijn en sap. We hadden besloten om het laatste stuk de autobaan naar de grens van Bulgarije te pakken en het tolkaartje uit de automaat gaf opnieuw klasse 3 aan. Onze camper wordt bij een automaat altijd als vrachtwagen gezien.
De huidige tolweg is merendeel prachtig in vergelijking met de vroegere “dodenweg” die druk werd bereden met slecht wegdek. Heel veel Turken reden toen ook deze route in de zomer om ‘even’ terug naar huis te gaan of op familie bezoek. Langs deze weg was het toen niet optimaal!
De huidige tolweg slingert prachtig door het berglandschap en op de parkeerplaatsen was alles netjes! Aan het eind zat iemand bij de tolpoort om af te rekenen en daardoor werd op het betaalbord zichtbaar dat klasse 3 wat op ons kaartje stond weer werd aangepast naar klasse 2.
We naderden de grens en vrachtwagens stonden in een kilometers lange rij waar wij voorbij konden rijden. Ons Bulgaarse vignet was digitaal bevestigd en we konden dus doorrijden naar de grenspost.
Bij de Servische grens kregen we alleen een stempel in het paspoort, maar bij de Bulgaarse grens was meer oponthoud en controle. We zagen bij de camper die voor ons stond, dat de beambte even naar binnen wilde kijken. Bij ons hetzelfde en daarbij weer de vraag: twee personen?
Voorbij de grenspost stonden idem aan de Bulgaarse kant een hele rij vrachtwagens. Natuurlijk zagen we in Bulgarije net weer iets andere zaken, maar over het algemeen had het veel weg van Servië.
We kwamen al gauw in de buurt van Sofia om daar naar camperstop Ivan te gaan waar alles volgens Bulgaarse maatstaven aanwezig was. Bij het aanrijden kreeg je op het pad vol met gaten het idee bij een sloperij uit te komen en het terrein werd op Park4Night beschreven als ‘schilderachtig’. Maar er was water, toilet, douche en afwas bak beiden met warm water, loosplek, stroom, goede wifi, Lidl om de hoek en de aardige sjofel uitziende Ivan die Engels sprak. We kregen meteen een sleutel van het hek, een formulier met plattegrond van de metro en allerlei tips!
Vandaag ondernamen we na het vegen en dweilen van de camper bijna niets: we genoten van de zon, lazen boek of krant, kletsten met een Belgische knaap die met vriendin in oud busje een jaar door heel Europa trok, dronken thee met een vrouw uit Zwitserland, kreeg Jan een knip- en scheerbeurt en gebruikten we de heerlijk warme douche in een niet te beschrijven ruimte! En niet te vergeten dat hier de klok een uur vooruit gezet moet worden!

Geschreven door LaikaRiaJan