Vanmorgen na vuilwatertank legen en drinkwater bijvullen weer vertrokken van Camping Ocean Bleu met kleurrijke bloemen en planten. Na de brug over rivier Oued Nfifikh reden we de lange kleurige Hassan II weg om zo na het moderne station van Mohammedia vervolgens weer verder over de R322 te gaan. Na een industrie gebied met gasfabrieken was er daarna weinig open onontgonnen land over. De agglomeratie van Casablanca breidt zich met al die nieuwe en in aanbouw zijnde hoge gebouwen steeds verder naar het noorden uit, zelfs met mooie fietspaden. We hadden twee jaar geleden al gezien dat heel veel krottenwijken geruimd waren, maar enkelen hadden het nog overleefd langs dezelfde weg met dure automerk dealers. Verder was het nog steeds dezelfde drukte op de weg Casablanca in en er doorheen, waar we vaak lang stil stonden. We reden langs de grote Hassan II moskee, die inmiddels ook niet meer vrij in het zicht stond. Acht kilometer verder gingen we bij een bewaakte parking staan aan Boulevard l’Océan Atlantique met mogelijkheden voor legen en vullen.
Jan haalde de fietsen van de camper en we gingen zoveel mogelijk over boulevard langs de zee weer terug naar het 9 hectare complex van de Hassan II moskee met een hoogte van 200 meter. De fietsen mochten, ook lopende, het voorplein niet op en een lantaarnpaal werd aangewezen om ze daar vast te zetten. We liepen het plein op en waren opnieuw onder de indruk van de omvang van het gebouw en de prachtige heel fijne details. Veel mensen zaten op de lage treden rondom de ingang en een enkele man liep de moskee binnen. Anderen werden allemaal tegen gehouden, dus wachtten ook wij tot de moskee leegliep: mannen via de hoofddeur en vrouwen vanuit een andere kant. Er gebeurde nog steeds weinig om naar binnen te gaan en we informeerden bij een wachter. Hij vertelde dat toeristen tijdens het gebed niet naar binnen mogen en pas om drie uur met een ticket. We wachtten daar niet op en maakten een paar foto’s bij de “waterbakken” met mozaïek achtergrond net als 12 jaar geleden.
Jan wilde naar de vissershaven, maar we strandden eerst bij Marina Shopping Centre, een winkelcentrum waar de fietsen in de parkeergarage bij de vele brommers mochten staan. We liepen daar wat rond langs en door allerlei winkels en genoten van een heerlijk aardbei yoghurt ijs.
Niet ver van dit winkelcentrum lag de vissershaven en via een smerige achterstandswijk fietsten we erheen, maar de toegang bleek overal verboden. Net toen we terug wilden, kregen we de Medina in het oog en fietsten en liepen door de smalle straatjes naar de andere kant. Daar moesten we door heel drukke straten tussen het verkeer fietsen om weer aan de zeekant bij de grote moskee uit te komen.
Deels op de weg en deels via het fietspad kwamen we na ruim 20 kilometer terug bij de camper.
Jan zette de fietsen weer achter op de camper want morgen rijden we verder zuidwaarts.

Geschreven door LaikaRiaJan