Vanmorgen was er al vroeg ‘reuring’ rond de plek bij het sportveld van Svilengrad. Een brandweerwagen en een kleinere kwamen aanrijden met nog enkele auto’s en omdat er op het veld het een en ander werd opgebouwd, vermoedden we dat er een sportevenement voor scholieren werd georganiseerd.
Wij zeiden Canadese Pierre gedag en reden langs verschillende Casino’s richting de Turkse grens, waar veel vrachtwagens uit die lange rij er niet meer stonden. Verspreid zagen we nog enkelen staan met achter een veiligheidsvest; die chauffeurs sliepen of waren weggelopen. Echter dichterbij de grens stond nog steeds een lange rij, maar wij reden erlangs.
Bij de Bulgaarse grens alleen paspoortcontrole en toen kwam de grens van Turkije met eerst verschillende papieren controles. Daarna moest iedereen met het voertuig naar een overdekte ruimte, waar busjes echt alles moesten uitpakken. Bij ons werd een vluchtige blik in de camper geworpen, één klepkastje en slechts één garagedeur moest even open en wat navraag over de fietsen achterop. Alle beambten waren aardig en heel vriendelijk en met “You are ready!” mochten we verder!
Daarna meteen doorgereden naar de stad Edirne, waar op alle rotondes een prachtig beeld stond. We gingen naar een PTT kantoor om de camper te registreren voor eventueel tolweggebruik. Daar ook meteen een bank gevonden om heel veel flappen Turkse Lira met weinig waarde te pinnen, waar we meteen een extra portemonnee voor nodig hadden. We hadden de camper vlakbij de PTT en Fiat Professional geparkeerd en een groep Italiaanse campers die we bij de grens zagen, stond bij deze garage. Waarschijnlijk had er een problemen met de camper.
We aten een broodje en reden verder over de prachtige niet-tolweg nr 100 naar Istanbul, waar net voor de tunnel een prima camperplaats zou zijn.
Alles op en langs de 100 zag er netjes uit en slechts 1x kwam een sloppenwijk in beeld. Reclame voor van alles was er niet alleen bij winkels of op de raampartijen van winkelcentra en in de steden langs de weg, maar zelfs ook op de graansilo’s.
Zo te zien was de plaats Lüleburgaz een compleet nieuwe stad en onderweg was ook heel veel nieuwbouw te zien met het oude ertussen verscholen. In het landschap buiten de stad viel die ene windmolen erg op zonder verdere energiewinning! Opnieuw weidse landbouw gebieden waarop veel verschillende groenten of granen werden verbouwd.
Oude fabrieken, maar er waren ook veel nieuwe te ontdekken; in deze streken op weg naar Istanbul waren grote ontwikkelingen te zien.
De ruimte en landbouwgebieden werden schaarser en langzaam werd het steeds drukker op de weg met veel meer bebouwing met flats, hoogbouw en drukke straatjes naast de hoofdweg.
Ineens zagen we de Zee van Marmara met booreilanden, boten en stranden, die even waren te zien maar meestal achter bebouwing lagen. De voorsteden van Istanbul werden duidelijk zichtbaar en langs de drukke weg werd alle rommel, zakken vol, door gemeentewerkers opgeruimd.
Het was lastig om op de 100 te blijven met alle afslagen. Ook spannend, omdat we pas vlak voor de te lage Bosporustunnel moesten omdraaien naar de camperplek. Daardoor ging het de eerste keer verkeerd en sloegen we te vroeg af en kwamen in een enorme drukte terecht. Via een andere route rijden, lukte niet in die verkeersmassa en per toeval kwamen we weer op de 100 uit in omgekeerde richting. Na eerst weer via een afslag om te keren, ging de volgende poging wel goed om vlak voor de tunnel af te slaan en aan de andere kant bij de camperplek uit te komen.
Een vriendelijke man opende een hek bij het gewone parkeerterrein om bij het camperdeel uit te komen. Dat stond al aardig vol! We werden naast de waterslang ertussen geschoven en stonden prima. De CP ligt rondom een voetbalveld met hekwerk erom waar meerdere ploegen een wedstrijd speelden. Gelukkig waren we hier eerder aangekomen dan die grote groep met Italiaanse campers, want er moest veel geordend worden om ze te kunnen plaatsen!
We moesten meteen 500 lira (15 euro) voor een overnachting betalen en morgen weer als we blijven. Ondertussen werden we helemaal ingebouwd door campers met als voordeel dat het geluid van de weg nauwelijks meer hoorbaar was!
Morgen zullen we met de fiets (we zagen fietspaden!) de omgeving en Istanbul verkennen. Onze eerste indruk van Turkije was al goed!!
Jan heeft hier internetkaartje gekocht om mails te kunnen lezen, kranten te downloaden, beetje tv kijken en verslag te versturen!

Geschreven door LaikaRiaJan