Vandaag wilden we naar de ‘Turkse Trappen’ en met een afstand van 14 km was het mogelijk om te fietsen vanaf camping Valle dei Templi. Toch besloten we met de camper die kant op te gaan.
Bij vertrek van de camping reden we eerst naar de bakker voor een grote zak heerlijke broodjes en wat lekkers. Ria zocht verschillende lekkernijen uit en was verbaasd dat ze slechts vijf euro hoefde af te rekenen.
Vervolgens gingen we in de zaterdagdrukte nog even naar de Lidl, waar het op de parkeerplaats en ook binnen super druk was.
Er stond vandaag een artikel in de Volkskrant over de prijzen in de supermarkten in Europa. Italië behoort bij de duurdere landen en veel Italianen kiezen ervoor om bij de goedkopere winkels hun boodschappen te doen. Bij de LIDL dus en dat hebben we vooral deze zaterdagochtend gemerkt.
We reden onder langs de vallei van de tempels en Ria maakt een foto Agrigento en van onze niet bezochte Tempel.
Onderweg ontdekten we een vreemd grijze bult tussen twee flatgebouwen en wat we later die middag zagen, leek het heel erg op hetzelfde ‘gesteente’ als dat van de Turkse Trappen.
We kwamen al bijtijds aan bij Sosta Camper Scala dei Turchi, een parkeer- en overnachtingsplek die hoog boven het strand en ook nog hoger dan weg lag. In eerste instantie wilden we hier alleen parkeren en later verder rijden, maar het was erg mooi weer en gooiden ons plan om.
Naast de camper genoten we een paar uur van de warme zon, later zelfs in korte broek, voordat we naar de Turkse Trappen wandelden.
De toegang er naar toe, die tegenover de camperplek lag, bleek gesloten, maar iets verder lag een brede groene loper over een pad dat erg schuin naar beneden naar het strand liep. Het begon licht te regenen en we schuilden onder het grote afdak van een prachtig strandpaviljoen met super goede wifi, waar we later een selfie maakten. Via whatsapp konden we even contact maken met onze kinderen en kleinkinderen.
Het werd wat droger, maar we moesten een stukje verder bij een veel minder luxe afdakje opnieuw even wachten.
Daarna doorgelopen en geklauterd langs een gesloten hek om bij de “Turkse trappen” te komen en werden onderweg door anderen gewaarschuwd voor de glibberigheid, die door de regen was ontstaan.
Het zag er hier veel imposanter uit dan het stukje van de ‘Trappen’ wat we boven vanaf de weg hadden gezien!
Ria had schoenen met spekzolen, waaronder al meteen een dikke laag ‘klei’ als een plateauzool was vast geplakt. Dat maakte het voortbewegen op deze ondergrond erg lastig. Jan had schoenen met profielzolen en dat had meer grip en gleed veel minder.
Ria bleef halverwege achter, terwijl Jan hoger en een hoek omging om daar te fotograferen. Daarna voorzichtig teruggegaan en terug om het hek geklauterd en we waren blij weer op het strand te staan.
Bij het strandpaviljoen een rustpauze en selfie genomen, voordat we de steile helling met groene loper omhoog gingen. Met de tong op de schoenen kwamen we boven, waar we nog twee etappes moesten stijgen voordat we bij de camper kwamen.
Ria zal iedereen dus aanraden om voor een bezoek aan de “Turkse Trappen” een parkeer- of overnachtingsplek op strandhoogte te zoeken.
We trakteerden onszelf in de camper op een heerlijk bokbiertje van Grolsch met de lekkernijen van de bakker en zagen een mooi oranje gekleurde zonsondergang.

Geschreven door LaikaRiaJan