De afgelopen dagen geen berichten omdat er niet veel bijzonders te vermelden viel. We staan nog steeds op de fantastische strandplek in Adore Marina en genieten daar van het strand en de zon.

Donderdag vertrokken Harrie en Nies naar Reggio Calabria, waar ze voor die dag en nacht op een vrije camperplek aan zee stonden met uitzicht op Sicilië en de Etna. Geen super plek maar het uitzicht en een aantal bezienswaardigheden op loopafstand maakten veel goed.
Wij deden rustig aan op advies van de arts die ons geboosterd had en alleen Ria dacht een bult op de prikplek te hebben, wat het watje onder de pleister bleek te zijn! Verder hoopten we snel een bericht te krijgen van de Jonio Blu eigenaar die via zijn telefoon de code voor de “green pass” zou krijgen.

Vrijdag ging Jan aan de slag om via een Italiaanse site te kijken of het lukte om onze code op te vragen, wat maar niet lukte.
Een Italiaanse buurman, de kite surfer, sprak goed Engels en Jan vroeg hem om hulp. In de middag kwam hij en ook z’n vader erbij en na wat gezoek belde hij de vaccinatie-locatie voor meer informatie, maar kreeg geen gehoor! Typisch Italiaans, zei hij ons. Het bleek ook dat er bij Jonio Blu nog niets bekend was. Vreemd, omdat er gezegd was dat er vier uur na de vaccinatie een code op de telefoon zou zijn!
Op advies van de kite surfer zijn we met de camper eerst naar de camping gereden om vervolgens verhaal te willen halen bij de priklokatie met desnoods een nieuw verkregen telefoonnummer van de kite surfer. Maar dat laatste bleek niet nodig, want in het campingkantoor vertelde de assistent ons dat het geen vier uur maar wel vier dagen duurde voor de code er was!
We reden weer terug naar de strandplek en ons plan om daar in het weekend te vertrekken, schoven we een paar dagen voorruit.
Verder hadden wij beiden nergens last van na onze vaccinatie! Jan kreeg alleen een behoorlijke loopneus.

Zaterdagmorgen bleef Jan wat langer in bed, want hij was er ’s nachts een paar uur uit geweest, omdat de combi loopneus en apneu-apparaat niet werkte. Ria deed buiten in het zonnetje de afwas van de vorige avond.
Onze zingende Italiaanse buurman lijkt een bedreven stratenmaker te worden, want hij bleef maar in de weer met de mooie platte stenen van het strand. De buurman daar weer naast probeerde ook wat, maar viel bij hem in het niets!
Onze buurman vroeg wanneer wij vertrokken, maar werd daarbij meteen door z’n vrouw gecorrigeerd: dat wij toch vier dagen langer bleven en wilden wachten tot we de code kregen; zij begrijpt alles vaak veel beter!
Voor in de middag stapten wij op de fiets om naar de boulevard van Bovalino te gaan. Ook om in het stadje rond te fietsen en bij de MD wat boodschappen te halen, die gewoon open is tijdens de middagsluiting.
We vonden in Bovalino een onderdoorgang van het spoor bij het begin van een aardig lange boulevard. Het zag er verlaten, aantrekkelijk, maar ook soms weer onverzorgd uit. Een gedeelte slechts met fraaie lantaarnpalen en over de gehele lengte tussen roestvrij stalen hekken vele banken met de rug gekeerd naar het strand. Daar tegenover keurig onderhouden parkjes en speeltuintjes. Of verschillende aardig uitziende gekoppelde huizen met een enkele bouwval ertussen.
En ……… ja hoor, opnieuw een zeilschip op het strand: de vierde al in een straal van 16 km. Een schip met bijna gaaf canvas afdak, het gerafelde zeil nog aan de mast, met een romp die helemaal in tact was, maar waar slechts de raampjes uit waren en de schroef eraf. We konden niet ontdekken waar dit schip vandaan kwam, wel dat er nog roze kinderjasjes in lagen. Jan wilde dit op een foto met de telefoon vastleggen, maar zette zichzelf erop! Wij snappen niet dat niemand daar een “handel” in ziet en het zeiljacht ophaalt! Ter hoogte van het schip stond nog een beeld op de boulevard zonder tekst. Verder zou je hier met de camper ook goed kunnen staan, omdat er veel waterpunten aanwezig waren.
We fietsten nog een rondje door het verlaten stadje en kwamen langs een markt die net afgebroken werd. Bij een soort snackwagen namen we twee stukken pizza mee om later op te eten. We deden boodschappen bij de MD supermarkt en terug bij de camper konden we nog een poosje buiten zitten en de pizzastukken opeten.
: De buurman had de roeiboot, die in ons duintje lag, schoongemaakt en ging daar op een matrasje een dutje in doen. Helaas kwam er al snel weer een ‘amigo’ met z’n brommertje op bezoek, gaf hij antwoord vanuit de boot en hoopte misschien dat hij wegging. Tenslotte kwam hij er toch maar uit en zei tegen Ria dat hij ‘dormire la notte’ in de nacht ging slapen! Toen zijn bezoek was vertrokken, gingen de buren luidruchtig een potje jeu de boulen om vervolgens nog wat keitjes aan z’n ‘straatwerk’ toe te voegen.
Het zijn heerlijke Italiaanse tafrelen om te volgen! En we zijn er achter dat onze Italiaanse buren uit Brescia, de hoofdstad van Lombardije komen.

Geschreven door LaikaRiaJan