Vandaag hoopten we vooral op een oplossing voor Ria’s fiets!
Na het ontbijt maakten we alles klaar om opnieuw naar Napels te gaan. We betaalden de camperplek en gaven aan dat we terug zouden komen, omdat we ‘Herculaneum’ wilden bezoeken.
Dit keer gingen we via de autobaan en tolweg naar het centrum van Napels: nog wel druk, maar veel beter te doen als over die slechte weg met veel oponthoud. Kosten aan tol drie euro twintig! Omdat de autobaan soms vlak langs de huizen liep, waar het wasgoed te drogen hing, was er op sommige stukken een plastic kooi over de weg gemaakt. Maar je kon er bijna naar binnen kijken! Op 2km na was het hele traject autobaan, dus kwamen we mooi op tijd bij de fietsenwinkel waar Jan de camper nog net kon parkeren. Lucio, de man van de alternatieve accu, was ook al aanwezig en met hem had Jan contact gehad over een gereviseerde accu, die zou passen en werken. Vincenzo, van de fietsenwinkel, kende Lucio ook en vond het een prima deal. De accu werd onder de bagagedrager in de fiets geschoven en op de display was weer contact te zien! Ria reed een rondje op haar fiets en alles werkte gelukkig als vanouds. Wij waren super blij met deze oplossing en konden straks weer samen fietsen! Voordat we afscheid namen, kreeg Ria van Vincenzo nog enkele tips om te bezoeken en rekende af met Lucio.
We reden opnieuw terug naar de autobaan en Ria kon het Diego Armando Maradonna stadion voor Jan’ s kleinzoon Tristan vastleggen op de foto. Helaas niet aan de voorkant waar ook een standbeeld van de voetballer staat. We lieten oud en nieuw modern Napels achter ons en waren snel terug op de camperplek in Ercolane, waar inmiddels nog een andere camper stond. Ria ging meteen op haar fiets de heuvel af om een vers brood te kopen en was sneller boven terug als lopende.
Na de lunch hadden we genoeg tijd om naar de opgravingen van het oude Ercolane of Herculaneum (van Griekse oorsprong) te gaan, wat eigenlijk ooit meer een vakantie stadje was met 4000 tot 5000 inwoners. Deze stad werd in 63 na Christus eerst getroffen werd door een aardbeving. Terwijl de restauratie hiervan nog in volle gang was, kwam op 24 augustus in 79 na Christus de vulkaan uitbarsting van de Vesuvius en werd het stadje bedolven onder een lavastroom van 20 meter hoog! Veel inwoners konden vluchten voor de lava en weken uit naar zee en hun boten, maar werden door een zeebeving met boten en al helaas weer teruggeworpen op het land in de gloeiend hete lava en overleefden het niet. Wij liepen door de ‘wandel’ straten en konden vele huizen binnengaan met nog mozaïeken, enkele muurschilderingen en zelfs wat meubelen. Fascinerend om over en door dit kleine terrein te lopen met tevens het idee dat er nog veel meer onder de ‘grond’ te vinden is. Op veel plekken zijn mensen bezig om resten te bewaren of omhoog te halen. Een geweldige middag! Ria kocht nog een boek over de geschiedenis van Heraculeum.
We wilden met de fiets nog even naar de zee, maar na veel gehobbel over de grote keien straten lukte het niet om erbij te komen. We gaven het op en deden een paar boodschappen bij de COOP. Buiten de winkel werden we opnieuw ‘aangesproken’ door een neger die nog van gisteren wist dat we uit Nederland kwamen. Hij kende veel Nederlandse plaatsnamen en had gewerkt op het Duitse Waddeneiland Borken.
Op de camperplek haalde Ria bij de receptie nog een fles van de zelfgemaakte rode wijn en begon aan dit verslag nadat Jan de foto’s had uitgezocht.

Geschreven door LaikaRiaJan