Gister hadden we besloten om op de huidige plek te blijven staan en niet door de blubber naar de hoek met gras te verkassen, waar Nederlanders weg gingen. Er reden veel campers de poort uit om verder te reizen, maar ook omdat er ruimte gemaakt moest worden voor een groep die plekken besproken had. Tegenover ons maakte een Fransman ook aanstalten en daar kon je fijn buiten zitten, dus verruilden we toch onze plek door alleen maar over te steken.
Jan haalde om de hoek een heerlijk vers stokbroodje en na het ontbijt kon hij buiten fijn z’n kranten lezen, terwijl Ria even de vloerbedekking zoog.
De zon scheen fel en het werd behoorlijk warm, maar we zullen daar zeker niet over klagen! En ook nodig zonnebrand crème smeren!
De man van de telefoonkaart liep over de camping en we vroegen naar onze telefoonnummers. Als je 99 intoetste, zag je je eigen nummer en met 580 hoorde je in het Frans hoeveel internet er nog opstond.
In de middag stapten we op de fiets om bij het station te kijken, want we wilden op zondag, morgen met de trein naar Tanger. Er stond een bewaker voor de perroningang maar we mochten ook zonder kaartje even op het perron kijken, waar net een bomvolle trein binnenkwam. Terug in de hal vroegen we bij de balie, waar een vriendelijke man achter zat, naar de vertrektijden en hij schreef die voor ons op een papier en wilde ook al meteen treinkaartjes verkopen. Nee, dat deden we morgen pas en dat was goed!
We fietsten over de boulevard langs het strand waar elke dag wordt gevoetbald. En…… wat we net pas op de foto zagen: Ruud en Annemarie met de teckels aan de waterkant! Verder naar de oude vestingmuur van Assilah, waar je aan de zeekant tegen betaling ook met de camper mocht staan, alleen zonder faciliteiten.
Bij de stadsmuur en oude toren stonden allerlei kunstwerken en op veel meer plekken. We gingen onder een mooie oude poort door en kwamen iets verder langs de kantelen muren met tussendoor zicht op het strand. Vervolgens door allerlei smalle en nog veel smallere steegjes waar ook nog allerlei waren werden verkocht van schilderwerken, mooi aardewerk, leren spullen en kleding tot groente, fruit en zoete lekkernijen. Een groep poezen had een warm plekje in de zon bij een deur opgezocht.
We dronken een vers geperste jus d’orange bij een paar tafeltjes en stoeltjes en zagen dat de school uitging. Meisjes droegen witte of roze overhemden en de jongens niets speciaals. Vele droegen een rugtas, maar tassen met wieltjes waren er ook. Ria rekende de toeristenprijs van vier euro af, wat veel is voor Marokkaanse begrippen en via een brede straat met marktwaar gingen we terug naar de camping.
Daar zaten de mensen van de Nederlandse groepsreis in een kring met zelfgemaakte hapjes en een drankje.
We gingen nog even bij Ruud en Annemarie buurten om van alles over en weer te vertellen. Gister hadden we gevraagd of Annemarie misschien wel mee wilde naar Tanger, omdat Ruud nu minder goed kon lopen. Annemarie gaf aan dat ze graag met ons mee wilde en Ruud blijft op de hondjes passen.
We hadden bij het terugfietsen langs de zee al enige ‘zeemist’ zien opkomen en tegen schemer werd het rondom steeds meer! Ria sprak nog even met een van de vrouwen van de groepsreis en hoorde dat ze morgen verder gingen en dat er weer een volgende aankwam!
De moddergaten op de camping waren deze dag door een mannetje met heel veel kruiwagens puin volgegooid en afgedekt met een grindlaagje, zodat het er weer stukken beter uitzag. Later deze avond kwamen er in het pikkedonker nog twee campers met aanhangers die mooi over de gaten naar een plek konden rijden.
Vandaag een prachtige warme en zonnige dag met temperaturen van boven de 20 graden. Hopelijk volgen er nog meer!

Geschreven door LaikaRiaJan