Het verslag van gister pas deze namiddag kunnen afmaken en versturen omdat we in Servië geen internet vanuit onze eigen bundel kunnen gebruiken of zoals vandaag onderweg veel te zwak en traag wifi hadden bij een tankstation!
Opnieuw op de Park4Night plek bij de plaats Zrenjanin een zeer rustige nacht gehad. Gisteravond gingen mensen nog laat heel stilletjes met een enorme pizza doos naar het gesloten strandterras en ze vertrokken rond middernacht net zo stil.
De zon scheen deze morgen weer uitbundig en al gauw was het heerlijk met ruim twintig graden. We vertrokken bijtijds, reden nog langs verschillende andere meren in de buurt en kwamen weer op weg 13 uit richting Belgrado. Rechts van ons lag een waterrijk gebied door uitlopertjes van de rivier Tisza. Onze route liep dwars door weidse landbouwgebieden met vooral veel verschillende graansoorten. Op allerlei plekken doken oude en nieuwe graansilo’s op.
Op de rondweg van Belgrado hebben we diesel getankt en bij de bar iets gedronken om meteen gebruik te kunnen maken van internet. Het was wel mogelijk om het een en ander te bekijken en kranten te downloaden, maar voor het Pindat-verslag van gister en ook de foto’s erbij te zetten, was het niet voldoende. De ober maakte met een leuk accent een praatje in het Engels en wilde weten hoe wij het reizen met de camper vonden. Hij was een keer met een camper naar de kust van Kroatië geweest en vond deze ervaring geweldig. Na ons verschillende-landen-verhaal wilde hij het nog meer!
We reden oostwaarts rondom het reeds in 2016 bezochte Belgrado en nadat we de Donau weer hadden gepasseerd verder over weg 14 zuidwaarts. De navigatie sneed daarbij via een smal weggetje nog even een stuk van de route af, omdat dit iets korter was! We hadden nog een portemonnee met Servische dinars en stopten onderweg bij een stalletje met aardbeien. Ria kocht niet alleen deze zomerkoninkjes maar ook nog een hele zak kersen. Daarna scoorde ze nog een vers maisbrood en daarna konden we heerlijk lunchen!
Weg 158 was op een gegeven moment vreselijk slecht en met constant slechts 50km per uur door aan elkaar geregen dorpen en daarbij ook nog een opgebroken weg, had Jan er meer dan genoeg van! We kozen voor een traject van 100 km over de ‘autoput’ / tolweg om even “gewoon” te rijden. Al was het autobaan rijden wel slaapverwekkend! Het vlakke land ging over in heuvels en we verlieten de tolweg om de laatste 24 km slingerend met veel bochten over de 158 naar een uitgezochte plek te rijden.
We kwamen bij een privé plek waar men in de grote tuin kon staan met tent, caravan of camper. We werden door een vriendelijke, alleen Servisch sprekende jonge vrouw ontvangen en met behulp van een vertaalprogramma zouden we door mogen rijden naar een plek in de tuin. De poortdeuren waren breed genoeg, maar de poortoverkapping bleek voor ons net iets te laag, zelfs na het zakken van de luchtvering. We hadden geen zin om door te rijden naar een van de andere schaarse campingplekken en mochten voor de poort blijven staan!
Er was goede wifi en we hadden de mogelijkheid om onze verslagen met foto’s te versturen en alvast een volgende plek in Sofia (Bulgarije) op te zoeken. Want net als Servië behoort Bulgarije niet bij Europa en valt dit land ook buiten onze internetbundel!

Geschreven door LaikaRiaJan