Gisteravond kwam Christel ons nog vertellen dat een plek voor onze vrienden Ruud en Annemarie voor de volgende dag geregeld was.
Afgelopen nacht was in de verte geblaf van honden, waar mensen vaak over klagen, maar wij hebben daar eigenlijk nooit last van en dus prima geslapen.
Vanmorgen ontbeten we nog heerlijke stokbroden van de bakker in Essaouira en bij het zwembadterras zaten andere gasten ook aan het ontbijt. Er kwamen twee ongenode gasten het terrein oplopen, twee ezels die het groen hier erg smakelijk vonden.
We zagen dat onze Franse buren en anderen alles in orde maakten bij de camper, wat een teken van vertrek was en vroegen ons af welke plek voor Ruud en Annemarie vrij gehouden werd. Toen de buren weg reden legde Abdou, een vriendelijke Marokkaan die hier werkt en alles in orde maakt, een grote steen op de plek naast ons zodat niemand z’n camper er meer kon neerzetten. Deze plek was voor Ruud en Annemarie die al onderweg waren. En na een telefoontje over de precieze locatie, kwamen ze al snel de poort binnenrijden.
Leuk en fijn om elkaar in goede gezondheid en ook de teckels Moos en Miep, weer te zien, vooral na al hun tegenslagen tijdens deze reis. Ze hadden, helemaal in onze lekkernijen-stijl, gebak uit Oualidia mee genomen. Jammer genoeg helemaal vergeten om ze te fotograferen, want ze zagen er fantastisch uit en waren erg lekker!
Ondertussen hadden de ezels de smakelijke blaadjes en takken van jonge boompjes of struikjes ontdekt en aten ze helemaal kaal. Abdou werd gewaarschuwd en hij dreef de ezels meteen naar buiten de poort.
Na een gezellige middag maakten we gebruik van een heerlijk warme douche in een niet verhuurde kamer voordat we samen gingen eten. Abdou had binnen bij de open haard een mooie tafel voor ons gedekt, onthield meteen onze namen en Christel had zelf alles gekookt: vooraf pittige Harira soep, daarna tajine met kip of lam of rundvlees met warm brood en als nagerecht een fruittoetje. We konden er zelfs een lekkere Marokkaanse witte wijn bij drinken. Voldaan liepen we terug naar de camper langs het van kleur wisselende verlichte zwembad, waarbij Ruud bij de stenen trap zonder leuning Ria een handje hielp.
Morgen gaan we, net als vorig jaar maar nu zonder de hondjes, met z’n vieren in een taxi naar Essaouira.
Geschreven door LaikaRiaJan