Rond half elf vertrokken van de Ikea parkeerplaats om naar Agnone te gaan. Ria baalde in eerste instantie, dat de navigatie ons naar de autobaan leidde i.p.v. naar de SS114. Maar ze ontdekte snel, dat er vlak voor de afslag van de autobaan naar Agnone een service station achter een pompstation zat en dat was wel weer erg prettig. Nu konden we daar keurig ons vuil water lozen, toilet legen en drinkwater innemen, zodat we zonder zorgen zeker drie dagen naar een strandplek konden gaan. Het enige wat hier niet mogelijk bleek, was gas tanken: voor ons de eerste pomp in Italië, die het bij campers weigerde.
We kwamen na een enorme grind en zand fabriek al snel aan bij Agnone Bagni (geen foto), maar hadden geen rekening gehouden met het weekend, wanneer veel mensen met de auto op stap gaan en bijvoorbeeld naar het strand gaan of winkelen. Bij de Ikea was het vanaf gistermiddag ook al heel druk tijdens de openingsuren.
Geen ruimte genoeg meer voor ons, dus daarna richting Augusta. We hadden regelmatig zicht op de Etna en zagen nu ook dat er nog steeds rook uit de krater kwam.
Bij Augusta wilden we het liefst bij de vuurtoren ‘Faro Santa Croce’ staan. De eerste route leidde ons naar een spoor onderdoorgang van 2.40m hoogte en dan zouden we een stuk van de bovenkant van de camper kwijt raken.
Via een andere weg gingen we de hoogte in en hadden een prachtig zicht op het natuurgebied bij Augusta en vervolgens daalden we over een smalle bochtige weg naar de vuurtoren. Het zeewater tussen de grillige rotsen was helder ‘blauw’ en met ons waren veel andere mensen die dat zagen. Dus opnieuw was er op de voor ons bestemde plek geen ruimte en alleen langs een stoeprand waar we meteen lunchten.
Er waren nog meer mogelijkheden rond het natuurgebied, bij een plezierhaven en ook op het schiereiland bij een school waar mooie heiligen afbeeldingen op de muur hingen. Maar geen van deze plekken kon ons bekoren en de rest van het schiereiland was van de Marine.
Via allerlei straten in Augusta met aan weerszijden geparkeerde auto's reden we de stad uit. We zakten verder af richting Siracusa en kwamen in het petrochemische gebied van Esso Italiana en het Russische Lukoil wat naast het natuurreservaat van Saline di Priolo ligt. Daar hadden we de keuze tussen twee aardige plekken en kozen de parkeerplek naast een gesloten paviljoen direct aan het strand. In de middag kwamen er nog wat mensen met kinderen vanwege de speeltuintjes of om op het strand te zitten of om achter strandhuisjes met de familie te eten.
Buiten werd het in de namiddag wat frisser, maar in de camper achter het glas in de zon nog erg warm. Toen het donker werd, bleven we alleen achter met op de achtergrond kleurrijke verlichting van de ‘thermo-elektrische’ installaties en de lichten van de buitenwijken van Siracusa.
Zo nu en dan kwam er een auto het terrein oprijden, maar het duurde niet lang voordat die weer verdween!

Geschreven door LaikaRiaJan