Gisteravond laat nog geen tien druppels regen op het camper dak geteld, dus dat telde niet mee. Vanmorgen was de lucht mooi blauw en hing er nog een wolkenband tussen de bergen, die langzaam oplosten. Wel waaide het al aardig en met de rug naar de wind en voorkant in de zon was het buiten nog te doen. Toch schoven we geleidelijk onze stoelen naast de achterkant van onze camper en onze vrienden naast de voorkant, want we staan allebei anders! Zo konden we alvast een beetje wennen aan de scheiding van morgen! Mensen liepen rond in korte broeken maar wel met jassen aan, die wapperden in de wind net als de haren op het hoofd. Jan ordende de garage nog eerst, voordat hij met Ruud op de fiets stapte om naar het Berbermuseum te gaan. Ze waren daar twee dagen geleden langs gekomen en wilden nu het 500 jaar oude Berber huis bezoeken. De man die hen rondleidde was er zelf geboren en woont er in de zomer nog. Het huis was in Berber-staat ingericht en de man kon er leuk over vertellen. Boven hadden ze een mooi zicht op de vrije camperplek, Tafraout en de bergketen met de leeuwenkop.
Jan kwam terug met een volgende hoofdwond naast eentje die net geheeld was! We zaten nog een poos buiten en zagen steeds meer stofwolken die over het terrein vlogen en draaiden. Het beeld van de achterliggende bergen rondom werd steeds waziger tot ze zelfs nauwelijks meer zichtbaar waren. Inmiddels zaten we allemaal binnen, bewerkte Jan de foto’s en fatsoeneerde Ria een beetje de vloeren en kleden in de camper. Morgen zal ze het dashboard nog even doen, want dat is niet meer zwart maar helemaal grijs.
Omdat we naar het centrum gingen om te eten bij Restaurant Marrakesh ruimde Jan ook al het buitenmeubilair op in de garage, want dat was niet meer nodig.
Het werd steeds frisser en we trokken, voor het eerst weer, dikkere kleding aan en zelfs een jas voordat we naar het centrum fietsten. Daar maakte Annemarie een afspraak bij het rieten manden winkeltje om er morgen eentje om te ruilen en zetten we om de hoek van het restaurant de fietsen op slot. We wilden bij het restaurant graag binnen zitten en de eigenaar zette meteen twee tafeltjes aan elkaar. Er lagen mooie kleedjes overheen die helaas met plastic waren afgedekt. Uit de aardige hanglampen kwam jammer genoeg ook geen warm wit, maar erg wit led licht! maar verder was de inrichting van de zaak echt Marokkaans en de eigenaar super vriendelijk, die al snel vers stokbrood, olijven en boter voor ons neerzette. Na een verse jus kozen we voor een menu met meerdere mogelijkheden en namen vooraf Harira soep, daarna tajine, brochette (vleespinnen) beef met frites en kefta (gehaktschijfjes) met frites en als toetje sinaasappel met kaneel, mix fruit en mint thee. Ondertussen liep de zaak helemaal vol met gasten en waren alle tafels bezet. Deze zaak kreeg op internet ook goede recensies. We rekenden aan het eind voor vier personen met een fooitje 450 dirham= 45 euro af.
Buiten gekomen vonden we het vreselijk koud en reden in sneltreinvaart terug naar het onverlichte camperterrein, waar Jan z’n oriëntatie een beetje kwijt was en samen met Ria bijna aan het eind terecht kwam. We vonden tenslotte de camper, waar Ruud en Annemarie al hoog en breed terug waren.
We dronken samen nog een laatste wijntje, want dat werd in het restaurant niet geschonken en bepraatten onze volgende route en bestemming voor morgen Taroudant. Ruud en Annemarie zullen ons nu ook verder volgen via Pindat!

Geschreven door LaikaRiaJan