In het afgelopen weekend was al voor vele streken in Italië gewaarschuwd voor het weer, code geel, wat vooral heel veel wind betekent. Van zondag op maandag begon de wind in kracht toe te nemen en hoorden we ook het geluid van de zee met golven aanzwellen.
Het werd maandag een sombere dag zonder zon en kou door de stevige wind. De zonnepanelen werken dan niet of nauwelijks, maar er was met enige zuinigheid genoeg tot de volgende dag. Ria deed bij de plaatselijke groente- en fruitwinkel enige boodschappen zoals fruit, groenten, broodjes en 5 liter jerrycan met witte wijn. En verder kwamen we niet buiten en vermaakten ons met lezen, breien en een paar spelletjes rummikub. We vatten het plan op om de volgende dag naar Reggio Calabria te rijden om de accu op te laden en tevens de stad te bezoeken.
Het werd, zoals ook voorspeld, een zeer koude nacht met een temperatuur van nul graden. Maar gelukkig hier geen sneeuw zoals in Griekenland en Turkije. De vroege dinsdagochtend met drie graden zag er al meteen veel minder somber uit, al waaide het nog stevig.
Na het ontbijt waren we snel klaar om te gaan en Jan legde onze buurman uit waar we heen gingen, maar dat we ook nog terugkwamen. Ria kon het nogmaals in het Engels aan de kite-surfer vertellen, die Reggio meteen begon aan te prijzen.
We kenden de route inmiddels wel, maar zagen per toeval opnieuw een glimp van nog een gestrand zeilschip tussen Africo en Cananello: voor ons al nummer vijf! We hebben een sterk vermoeden dat er nog veel meer moeten zijn! De oversteek van Turkije naar Europa trekt velen aan!
Verder reden we door de aaneen gesloten tunnels, langs de vuurtoren en heuvels van geel beige zandsteen en draaiden op een rotonde langs een beeld met kruis. Vervolgens kwam Sicilië in beeld en konden we met enige moeite de Etna ontwaren, die met de top boven de wolken uitkwam. Met ingevoerde coördinaten kwamen we op de vrije camperplek van Reggio Calabria, die geen schoonheidsprijs verdient, maar aan de zee ligt met een prachtig zicht op Sicilië.
Wat we al wisten, werd bewaarheid, toen we daar allemaal auto’s met mannen erin zagen stil staan of rondrijden: een homo ontmoetingsplek voor mannen. Op een aangesloten terrein waarvan betegelde paadjes kapot gereden waren, stonden ook auto’s geparkeerd, maar zonder mannen erin en Ria vond dat we daar beter konden gaan staan. Op dat stuk was het minder gemakkelijk rond te rijden of wellicht rond te racen door jeugd. We aten een broodje en kleedden ons warm (zoals de Italianen!) om op de fiets de stad te verkennen. Op dat moment kwam er een Duitse bus camper bij ons staan, die eerder ook op het andere terrein was weg gegaan. Samen voelt het meteen beter!
We fietsten langs de zee over een ‘aangelegd’ fietspad met het standbeeld van Victor Emanuel de derde (voormalig koning van Italië met een lengte van 1.53m) en iets verder stond een leuk bootje waarop een kastje met gratis boekjes. Erachter was een hele rij 'antieke' omkleedhokjes en we konden niet verder bij het gesloten en beveiligde haventerrein. Terug de andere kant op over de stoep van een brede boulevard kwamen we uit bij het station. In het iets hoger gelegen deel van de stad lag een, door het middaguur, uitgestorven winkelstraat met halverwege een plein waar de Basiliek of Kathedraal stond die gesloten was. We fietsten verder een omhooglopende straat in, waardoor we nog hoger uitkwamen bij de overblijfselen van een oude burcht, waar we heerlijk in de zon op een bankje konden zitten. Verder was er door de winkelsluiting weinig aantrekkelijks in de stad, gingen terug en kwamen langs een kunstwerk van gazen pilaren, wat een heel speciaal effect gaf. Bij de camper zette Jan deze met de neus de andere kant op, zodat de zon lekker door de voorruit kon schijnen en beide campers elkaar konden zien.
Rond vijf uur kwamen we in een heel ander ogende stad, waar nu winkels en afhaaltentjes voor pizza, patat en koffie allemaal geopend waren. Bij de Kathedraal zagen we de deur nu open staan en parkeerden onze fietsen met de ketting rondom een lantaarnpaal.
De huidige Kathedraal uit 1929 is het grootste kerkelijke bouwwerk in de gehele regio. Daarvoor had het in de loop der tijden verschillende wisselingen beleefd: van binding met de Lateinse kerk uit Rome, naar de Grieks Byzantijnse kerk en zelfs als domein van Noormannen. Ten gevolge van aardbevingen, oorlogen, plunderingen en een vernietigende beving in 1908 werd de huidige kathedraal ontworpen. De voorkant in drie delen met drie bronzen deuren, binnen marmeren zuilen en altaar, mooie beschilderde vierkanten houten balken bij het plafond en een prachtige bisschopskapel met beelden van de apostelen.
Toen we weer buiten waren, leek het ons lekker om neer te strijken in een gezellige wijn-bar naast de kathedraal waar ook kleine hapjes werden geserveerd. Dit was eigenlijk pas de eerste keer dat we tegen schemer ergens iets gingen drinken en een hapje aten. Er werd binnen om de green pass gevraagd, die alleen Ria toonde, omdat Jan naar het toilet was. De serveerster zocht voor ons een heerlijke witte en rode wijn uit en ze kreeg ook de vrijheid om voor ons een hapjesplateau samen te stellen. Het waren heerlijke hapjes, ook voor Ria, want de enige kaas die er bij sommigen inzat, was mozzarella. Er bleek ook Wifi te zijn en hebben zo met verschillende kinderen en kleinkinderen beeldcontact gehad. Toen Ria na afloop afrekende, stond er slechts €20 op de kassa.
We liepen of fietsten nog een stukje van de winkelstraat en namen bij een tentje twee porties churros mee voor in de camper bij de koffie en thee. Terug fietsend in het donker ontdekten we tussen prachtige oude bomen met dikke boven de grond liggende wortels de prachtige sculpturen van Paola Epifani, die we in de middag vergeten waren.
Het was een mooi gezicht om al die lichtjes aan de overkant van de Straat van Messina op Sicilië te zien! (Op foto veel minder fraai!)

Geschreven door LaikaRiaJan