Afgelopen avond en nacht waren er bij Torre Rinalda aan zee zo nu en dan pratende mensen in de buurt van de camper: bij bootje uit het water trekken, laatste gasten die vertrokken uit de bar, sluiting van het restaurant en heel in de donkere vroegte twee vissersbootjes die te water werden gelaten. Ria vond het niet echt storend en Jan heeft het tijdens z’n slaap helemaal niet gehoord.

Toen Ria wakker werd, zag ze vanuit de camper wel zes kleine vissersbootjes in zee op een rij.
Tijdens ons ontbijt kwamen de twee vissersbootjes weer terug, waarvan de aanhangers naast de camper stonden.
De aanhangers werden met oude autootjes achteruit een klein stukje de zee in gereden om vervolgens de bootjes met een lier erop te worden getrokken; we vernamen niet wat ze gevangen hadden, want ze waren snel weg!

Wij vertrokken ook vlak daarna en reden binnendoor langs rietpluimen naar een niet meer gebruikt parkeerterrein met aardige muurschildering, waar we konden lozen en water innemen.
Van hier kwamen we snel op de hoofdweg naar Brindisi met erlangs gele velden tussen olijfbomen en bloeiende fruitbomen.

We reden vandaag naar de regio Apulië om Ostuni te bezoeken met de bijnaam Città Bianca vanwege de witte kleur van de stad en vooral als de zon erop schijnt. Er staan historische monumenten, prachtige kerken en een eeuwenoude vestingmuur.
We vonden een parkeerplaats waar we op blokken voor de schuinte naast een Franse camper parkeerden.

De stad is op drie heuvels gebouwd en bestaat het uit verschillende niveaus.
Vanaf de parkeerplek liepen we meteen langs de kerk Confraternita del Carmine Ostuni en zo het historische centrum in met kronkelende straatjes, verscholen pleintjes, smalle steile steegjes en veel trappen. In het labyrint en tal van doodlopende straatjes kwamen we regelmatig op verborgen plekjes uit.
De gebouwen zijn op elkaar gebouwd en verbonden via bogen om elkaar te ondersteunen.
Ineens stonden we op Piazza della Libertà met op een heel hoge mooi bewerkte sokkel Franciscus van Assisi.
Naast het enorme stadspaleis stond de kleine kerk van dezelfde heilige, wat eerder deel uit maakte van een Franciscaner klooster dat gebouwd is in 1304. Franciscus wordt beschouwd als de stichter van de Franciscaner orde.
Deze kerk was echter gesloten en we klommen snel hoger naar de kathedraal Santa Maria Assunta om voor de middagpauze sluiting naar binnen te gaan. Daar was een klein oud gebocheld vrouwtje dat met een mandje slechts één euro entree per persoon vroeg en ons daarna bleef volgen met allerlei uitleg in het Italiaans.
Binnen was de gebruikelijke overvloedige barok, veel marmerimitatie en een plafond met de voorstelling van Jezus die de handelaars uit de tempel verjaagt. Toen we de kerk verlieten, wilde het oude vrouwtje nog onze leeftijden weten en toen bleek dat ze dezelfde leeftijd als Ria had; bijna niet te geloven!
Na ons mocht nog een stel na betaling de kathedraal binnen, maar we hoorden het vrouwtje wel verkondigen: “è ora di mangiare” het is tijd om te eten!

Wij gingen terug naar het Piazza dell Libertà om daar bij een restaurantje een hapje te gaan eten en omdat het buiten in de schaduw wat fris was, konden we ook binnen zitten. Bij onze witte huiswijn kregen we alvast een papieren zak waarin een soort knabbeltjes en broodsneetjes zaten. Daarna werd de gegrilde inktvis voor Jan opgediend met een schaal gebakken aardappelschijfjes en voor Ria een pizza met buffel mozzarella en rauwe Italiaanse ham.
Bommetje vol liepen we terug naar de camper, waarin het zo warm was, dat we beiden, met de buitendeur open, een tukkie deden.

‘s Avonds maakten we nog een korte wandeling en omdat de deur van de Chiesa di San Francesco open stond, liepen we de verlichte kerk binnen. Er kwamen nog meer mensen binnen, want, zo bleek, zou er een dienst beginnen. Vooraan zat het oude gebochelde vrouwtje en iedereen groette haar. Wij bleven niet bij de dienst en liepen nog wat rond in de mooi verlichte straatjes en langs een beeld van Franciscus van Assisi.
Terug naar de camper kwamen we aan de buitenzijde langs de hoge witte middeleeuwse vestingmuur die dateert uit de 15e eeuw.

Ostuni, Citta Bianca was opnieuw een prachtige stad om te bezoeken!

Geschreven door LaikaRiaJan