Na een rustige nacht bleek dat we op een prima plek stonden met de keramiekwijk van Grottaglie naast de deur.

De naam Grottaglie is afgeleid van “Cryptae Aliae” wat betekent ‘meerdere grotten’ die verwijzen naar nederzettingen die hier al in het Paleolithische tijdperk, dus twee miljoen jaren geleden, voorkwamen. Kenmerkend voor dit gebied is de hoeveelheid grotten en diepe ravijnen. Door de aanwezige kwaliteitsklei is Grottaglie al sinds de Griekse oudheid een keramiekhemel. De enorme kruiken voor het vervoer van wijn en olie vormden eeuwenlang de basis van de economie van de stad. Byzantijnse monniken zijn verantwoordelijk voor de hier aanwezige fresco’s en rond de 11e eeuw vluchten veel Joden naar dit gebied en dreven allerlei soorten handel.
In het belangrijkste ravijn ontstond een levendige keramiek productie met talloze ateliers, ovens en creativiteit die eeuwenlang de plaatselijke bevolking van arbeid voorzag en wereldwijde bekendheid kreeg. Het grootste gros van de vijftig ambachtelijke ateliers is in eeuwenoude spelonken gevestigd.
Het meest opvallende soort keramiek zijn de Pumi, een soort vaas in de vorm van een bloemknop. Bijna alle huizen hebben aan weerszijden van het balkon prachtige gekleurde Pumi. Iedere Pumi op de balkons is uniek qua kleur en vorm.

Het was vanmorgen zonnig en al snel zo warm dat verwarming niet nodig was. De luide stem van de hinkende parkeerwachter gaf aan dat hij weer in de buurt was. We wilden deze morgen langs een aantal keramiek winkeltjes gaan, maar keken eerst op televisie naar de Olympische 1500m schaatswedstrijden van de Nederlandse dames. Na de spannende races bleek Irene Wüst de grootste koningin na vijf keer goud bij vijf Olympische Spelen.
We gingen op stap en na een bezoek aan een aantal keramiekwinkeltjes en tentoonstellingen, waar grotwanden en plafonds duidelijk zichtbaar waren, hadden we twee keramische cactusplantjes in een potje gescoord. In losse borden, bekers, schalen of complete serviezen hadden we minder interesse, maar de kerststalletjes van mini tot supergroot waren prachtig om te zien.
We liepen door een van de poorten de keramiekwijk uit en kwamen langs een niet al te grote overdekte groente- en fruitmarkt, waar ook schilderijen en prijzige oude kasten werden verkocht. Verder zagen we in een soort parkje een enorme fontein opgebouwd uit grote keramieke kruiken. Ondertussen begon de middagsluiting en zelfs de fontein stopte ermee! Ook wij namen een middagpauze in de camper om aan eind van de middag nogmaals door de straatjes te gaan dwalen. Het bleef aardig warm ondanks de bewolking.
Aan het eind van de middag namen we een andere route en kwamen weer op het plein waar we gister zo lekker gegeten hadden. De deur van de Chiesa Matrice di Grottaglie met koepel stond open, maar was binnen niet verlicht. Aan de rechterkant waren mooie, maar door de donkerte nauwelijks zichtbare kapellen en links was niet zo interessant. Het enige wat heel erg opviel, waren de beelden van Maria en Jozef waarbij het kind was verdwenen.
We doorkruisten zo’n beetje alle slingerende straatjes of steegjes en net toen we terug wilden, stonden we voor de Chiesa di Maria Santissima del Monte Carmelo en die bleek binnen ook heel donker. Een priester kwam achter ons aan en nam ons mee naar de kapel met kerststal in een grot, waar hij de verlichting aan deed. Uit een mandje haalde hij wat kaarten tevoorschijn en Ria pakte er eentje aan en legde meteen wat geld neer. Terwijl we nog in de donkere kerk rondliepen, hoorden we onverwacht de regen op het dak kletteren.
Hier hadden we helemaal geen rekening mee gehouden. Wat buiten meteen opviel, waren de stromen water op de straatjes, die net als wij via de kortste weg van hoog naar laag liepen. En dat was aardig veel, want de stroom water werd overal nog aangevuld met wat er uit gaten uit de huizen kwam. Van bijna het verste stuk in de oude wijk moesten we snel terug!

Morgen verlaten we Grottaglie, nadat we een soort medisch centrum hebben bezocht, want die kunnen wellicht onze Nederlandse en Internationale app inclusief de Italiaanse booster in orde maken. Jan z’n Green Pas geeft nu namelijk een rood kruis aan, terwijl dat volgens ons nog niet kan.
Daarna gaan we weer verder op zoek naar een plek landinwaarts want door de wind is het in de zuidelijke regionen van Italië code rood!

Geschreven door LaikaRiaJan