Gisteravond zagen we vanuit ons raampje een brandje en wat later ook de knal van vuurwerk, maar konden niet duiden wat er aan de hand was.
Prima geslapen en vanmorgen las Ria de berichten over de boerenprotesten tegen de invoer van groente en fruit uit Marokko en ook Marokkaanse vrachtwagens die het vervoeren. Gister, dinsdag, waren vier vrachtwagens van douanezegels beroofd, zodat ze niet meer naar hun bestemming konden doorrijden. Wellicht had het cancelen van de 14.30 uur boot vanuit Algeciras naar Marokko, waarop we meewilden naar Spanje, hiermee te maken. Verder worden er de laatste tijd grote hoeveelheden drugs onderschept, die via Algeciras binnenkomen! Niet alleen vanuit Marokko, maar ook Zuid Amerika.
Vanmorgen zagen we groepen politie agenten vlakbij ons parkeerterrein de boel in de gaten houden en toen we van de parkeerplaats wegreden, kregen we zicht op de autobandenblokkade met gedoofde vuurtjes. Vanmiddag lazen we dat deze morgen meer dan 25 vrachtwagens op een weg in Algeciras opgehouden waren door een lange rij tractoren. De situatie is ondraaglijk geworden voor de Marokkaanse chauffeurs en exporteurs. Gelukkig hadden wij er geen last van en Jan reed naar de vlakbij gelegen Lidl voor een paar boodschappen!
Vandaar kon Jan meteen de A7 richting noorden oprijden en met een kleine vergissing kwamen we even op een van de laatste tolwegen AP7 in Spanje, die vanzelf weer op de A7 uitkwam. De bewolking en lage temperatuur van 14 graden waren verdwenen en met de zon werd het zeer aangenaam.
Bij een afslag naar de N-340 verlieten we de autobaan om langs alle luxe van Marbella te rijden met chique hotels, veel golfbanen en twee mooie rotondes, maar ook van die lastige manieren om zonder invoegstrook op de weg te komen. Dat laatste ondervonden wij toen we bij een mooi uitzichtpunt pauzeerden om een broodje te eten en de weg weer op moesten.
We passeerden Fuengirola aan de Costa del Sol met het Arabische Castillo Sohail, gebouwd in de 10e eeuw en waar nu regelmatig allerlei culturele evenementen plaatsvinden.
De A7 loopt met een grote boog om Malaga heen zodat je van hoogte bovenop de stad kijkt. Wij hebben de stad jaren geleden vanuit Rincón de la Victoria op de fiets bezocht.
De autobaan verdwijnt op meerdere plekken in de rotsen door tunnels.
Bovenop de rotsen bij Almuňécar ligt Castello de San Miguel uit de 11e eeuw waar onder de fundamenten Romeinse baden, Arabische baden en zelfs een moskee lag en die werd afgebroken om een fort te bouwen: verschillende beschavingen eronder!
Ten zuiden van Motril verlieten we de autobaan om naar de N-340 te gaan om bij een Repsol pomp gas te tanken. Verder langs de zee, die echter op veel plaatsen tot aan de weg en ook op de heuvels met plastic kassen is bedekt. De plaatsjes aan zee zijn door de kassen helemaal ingebouwd!
Met prachtige vergezichten vanaf de weg bovenop de rotsen reden we naar Castell de Ferro om daar naar Area Tropic Autocaravanas te gaan, een camperplek die op een camping lijkt. Midden op het terrein zat een grote groep mensen aan een gezamenlijke paella maaltijd, die nog lang luidruchtig doorliep. Tenslotte bleef nog een klein groepje over dat met begeleiding van een elektrische gitaar luidkeels allerlei Duitse liedjes zong. We hadden een sleutel met borg gekregen om via een afgesloten hek op het eigen kiezelstrand te komen, maar toen Ria er even naar toe liep, kreeg ze het slot niet open.
Castell de Ferro ligt aan de Middellandse Zee kust aan de voet van het Nationale Park Sierra Nevada.

Geschreven door LaikaRiaJan