Vanmorgen reden aan weerszijden onze ‘buren’ weg en er ontstonden op de camperplek meerdere vrije plekken. Het leek wat rustiger te worden!
Na ons koffie en choco uurtje stapten we op de fiets om over mooi aangelegde fietspaden naar de punt van de Gironde te gaan.
In Soulac -sur-Mer was het met dagjesmensen drukker dan normaal, omdat het zondag was. Wandelaars, fietsers en motorgroepen bevolkten de boulevard. Gezinnen liepen of zaten op het strand en meestal jongeren probeerden tussen de golven in zee op hun surfplanken te blijven staan.
Het smalle fietspad voor heen en terug liep zonder enig ander verkeer slingerend door duingebied en bossen en volgde regelmatig een spoor wat niet meer in gebruik was. Wat fietspad, duinen en bossen betreft, hadden we het gevoel dat we op de Schiermonnikoog of Ameland waren.
We kwamen in de buurt van de pont bij de vierkante wit-grijze vuurtoren ‘Phare de Grave’ waar een museum in gehuisvest is.
Op de vele parkeerplaatsen en langs de monding van de Gironde stonden veel campers.
Wij fietsten helemaal tot de punt, tot het einde van de pier.
Voor ons lag Royan aan de overkant, rechts de ingang van de Gironde met de pont en links de hagelwitte stranden aan zee.
Volgens de kaart is dit al het noordelijke deel van de Golf van Biskaje. Er stonden op het strand en de pier veel vissers, die probeerden een maaltje bij elkaar te hengelen.
Terug fietsten we met een omweg naar centrum van Verdon, waar een stinkend kanaaltje met een lange naam was, wat naar de Gironde liep. Ook een mooi kerkje, dat helaas gesloten bleek met een oorlogsmonument ervoor. En verder was er echt helemaal niets te beleven!
Via een binnendoor weg met slecht en hobbelig wegdek kwamen we weer op het mooie fietspad terug.
Inmiddels was het fietsen door de bossen een stuk warmer dan op de heenweg.
Het was een prachtige fietsroute van meer dan vijfentwintig kilometer en de temperatuur was opgelopen naar 27 graden.
Terug bij de camper aten we een broodje en Jan zette daarna de stoelen lekker in het windje boven op de heuvel van het strand.
Vandaar hadden we een mooi zicht op een groep golfsurfers en mensen die liggend op hun miniplankje met de golven meedreven.
Ria las het derde deel van de Zeven Zusters uit en Jan las een stukje in z’n boek tot hij wegdommelde.
Begin van de avond maakte Jan alvast het eten klaar, waarna we eerst nog even naar de (koude) douches fietsten om lekker op te frissen. Vervolgens konden we beter naar binnen gaan, omdat je anders werd belaagd door de muggen, die ineens tevoorschijn kwamen.
Na het warme eten en toen het donker was, zette Jan alles wat nog buiten stond in onze campergarage voordat het vochtig werd.

Geschreven door LaikaRiaJan