Vanmorgen scheen wel de zon, maar het was erg fris.
Vol goede moed reden we langs een prachtige plant naar een bewust uitgekozen weg die rond een paar dorpjes liep richting San Vito Lo Capo, waar de afslag erheen echter bleek afgesloten. Als we de weg wel door de dorpjes hadden genomen, waren we wel in San Vito terecht gekomen.
San Vito is de meest westelijke plaats van Sicilië. Helaas, volgende keer beter!
Onze volgende bestemming werd Castelammare del Golfo en langs verschillende bergtoppen over de SS187 kwamen we door een marmergebied. Links en rechts werden vierkante blokken marmer uit de bergwanden gehaald en bij fabrieken op maat gezaagd.
Langs ruige hoge rotsformaties daalden we over de ‘Contrada Marmora’ (SS187) af naar Casellammare.
Bij een uitzichtpunt, met onder een veel bezocht Christusbeeld in miniatuur opnieuw onze pater Pio , konden we bijna onze uitgezochte locatie beneden al zien.
We namen de afslag naar het centrum van het stadje met de ‘breedste’ straat en na wat hoeken en bochtjes richting de haven bleek de plek afgesloten en na doorrijden was deze weg met betonblokken geblokkeerd. Draaien was daar niet mogelijk, dus achteruitrijdend een stuk de weg omhoog terug. Geen hobby van Jan!
Vervolgens pogen om door smalle straten met veel geparkeerde auto’s naar de SS187 te komen. Dat was tot op de laatste 30 meter na bijna gelukt. Het laatste stukje was met een lint afgezet voor een nog net niet begonnen wegreparatie. Pogingen om er toch door te mogen rijden, werkten niet en de arbeiders zetten daarna meteen hun betonwagen daar neer!
Jan moest een haakse smalle hoek om met heel hoge stoepranden en aan de zijkant drie geparkeerde auto’s. Bij de eerste auto lukte het net, maar bij de volgende zaten we knel tussen auto en hoge stoep. We konden niet meer voor- of achteruit. Gelukkig was de eigenaar van de voorste wagen in de buurt, maande ons tot rust en zette de auto weg. Van de bijna beknelde AUDI werd de eigenaar gebeld, die kwam en was zo zenuwachtig dat hij een ander via de bijrijdersstoel liet instappen om de auto weg te zetten.
We bedankten iedereen met “mille mille grazie” en konden eindelijk de SS187 oprijden. Jan slaakte een zucht van verlichting!
En het zat ons vandaag niet mee, want aan de kust bleek ook deze weg gewoon afgesloten en kregen we een kaartje van een camping aangeboden, die nog wel bereikbaar was. Opnieuw terug naar de hoofdstraat van Castellammare en via de SS731 konden we een stuk verder weer aan de kust komen.
Bij de eerste parkeermogelijkheid heeft Jan de camper aan zee neergezet en hebben we geluncht met ons ontbijt.
Nadat we daarna bij een van de vele drinkwaterpunten de tank weer gevuld hadden, reden we naar de dichtstbijzijnde grote parkeerplek aan zee om daar vandaag te blijven.
Jan deed na de spannende momenten van deze ochtend al vroeg een lange middagdut.
We stonden op een druk bezochte parkeerplek waar aan het eind van de middag ook nog een paard uit een vrachtwagen werd gelaten om met een jockey over het strand te rijden.
Toen het donker werd, zagen we steeds een helder licht in de lucht boven zee. In eerste instantie dachten we aan een satelliet, maar het bleken vliegtuigen te zijn, die op weg waren naar het vliegveld van Palermo om daar te landen. Ze kwamen met hun landingslichten recht op ons aanvliegen en vlak voor de kust bogen ze af. Pas op dat moment zagen we de rode lampjes.
Morgen rijden we, langs het vliegveld, naar Palermo.

Geschreven door LaikaRiaJan