Toen we rond half negen langs de modder naar het boerderijpad liepen, kwam Amime, de eigenaar net met de auto terug van het wegbrengen van de kinderen naar school en konden we meerijden. Jan maakte gebruik van de douche, kregen we thee aangeboden en namen ook wat van hun producten mee. Het was mogelijk om in euro’s te betalen en toen wilden we echt vertrekken. Gelukkig reed Jan de camper makkelijk uit het moddergrind, maar moest bij de buitenpoort een tweede aanloop nemen om weg te rijden.
Bij het hutje van de spoorwegovergang groette de ‘spoorbewaker’ ons weer vriendelijk en bereikten snel autobaan A3 naar Casablanca. Na een tol-péage namen we de afslag richting vliegveld voor een bakker en in Deroua scoorde Ria drie stokbroden. In de straat was een ook druk bezocht zaakje waar een soort pannenkoeken werden gebakken en dat leek ons wel lekker als ontbijt en Ria kocht een grote warme flap. Heerlijk met suiker!
Via de nieuw aangelegde P3020 gingen we terug richting autobaan A1 en kochten we een zak heerlijke Marokkaanse sinaasappelen. We zagen aan de ene kant luxe ondernemingen en aan de overzijde het leven in rommel en slechte leefomstandigheden. De verschillen zijn heel erg groot en bij Casablanca zagen we het al aan de zeekant, maar nu precies hetzelfde bij de autobaan. Soms aan de ene kant redelijk tot goed uitziende huizen of flats en aan de overzijde veel haveloze behuizingen maar beiden wel allemaal met schotels!
Doordat we nu niet aan de zeekant maar over de autobaan ook alle plekken of plaatsen passeerden, die we aan het begin bezochten, herbeleefden we deze reis opnieuw; alleen in sneltreinvaart! En Mohammedia was véél groter dan gedacht!
Gele bloemetjes bloeiden uitbundig op landerijen en middenberm.
Oud ijzer levert waarschijnlijk veel op aan zwaar beladen vrachtwagens te zien en ook weer de kleinere wagens volgeladen met lege waterflessen.
Voor Rabat sloegen we af naar de A5 die rondom de hoofdstad liep en het was direct een stuk rustiger op de weg. De navigatie gaf nog totaal 255km aan naar Tanger Med. Ter hoogte van Rabat reden we over een ravijn via de prachtige ‘Pont Mohammed VI’ maar ook rivier ‘Bouregreg’ die vanuit een groot waterrijk vloeide. Na Rabat doorkruiste de autobaan een groot gebied met bomen en redelijk veel groen eronder waar veel schaapskuddes rondliepen. Op sommige plekken in de middenberm stonden prachtige paarse Bougainville struiken in bloei en gele bloemetjes en struiken deden ons hier alvast aan de lente denken!
Langs de autobaan stonden zo nu en dan doorgestreepte-telefoon-borden, maar in Marokko trekken ze zich er weinig van aan; op de autobaan slingeren vrachtwagens of wordt er half op de tweede baan of zelfs heel langzaam gereden door zichtbaar telefoongebruik.
In het gebied in de buurt van de Ouad Slama waren veel akkers met een enkel stuks vee erbij. En van Kénitra tot Moulay Bousselham reden we vlak achter de duinen door de bossen van Argan-, kurkeik- en dennenbomen.
We tankten nog vlak voor Tanger Med Port vol met diesel en dit keer de extra soort, die hier goedkoper is dan in Europa.
Op het haventerrein liep Ria met de papieren naar het Balearia kantoor voor de overtocht en hoorde dat we vandaag om zeven of tien uur meekonden en besloot meteen voor de eerstvolgende boot. We reden naar de controles en ook hier ging alles in sneltreinvaart, wat we niet gewend waren. Zelfs de scanwagen werd even gestopt, zodat wij maar net achter het rijtje konden aansluiten en voordat de scanwagen ons had doorgelicht, kregen we al het sein om weer in de camper te stappen. Geen zin meer of op tijd thuis willen zijn? In de rij voor de boot dronken we in de laatste Marokkaanse zonnestralen een kop thee met een Makaron koek uit Tafraout, terwijl vrachtwagens de veerboot uitreden. In de grote ruimte waar wij met slechts vijf campers op een plek werden gedirigeerd, leek het verder leeg te blijven en we namen de lift naar boven. Jan ging op de laptop met de foto’s aan de slag en Ria vermaakte zich met internetspelletjes want ze had nog genoeg Gb’s over. Toen de boot aanlegde, liepen we naar het dek waar onze camper stond, maar twijfelden eerst, want de ruimte stond vol grote vrachtwagens. En de campers waren helemaal ingesloten! Wij keken tegen de voorkant van zo’n joekel maar deze reed voor ons een stuk achteruit, zodat wij er langs en uit de boot konden rijden. Er zijn minder controle posten in Spanje en dat scheelt een boel tijd. Toen onze rij stagneerde door een bagage controle, reden wij eruit naar een lege baan en de andere campers volgden meteen. Bij ons werd nog wel een hoofd om de hoek van de camperdeur gestoken, maar dat was alles en via het haventerrein reden we noordwaarts. Bij een groot winkelcentrum, in de buurt waar we anders stonden, parkeerden we de camper tussen de vele anderen. Jan bakte twee stukken filet pur, want we hadden best trek en het vlees smaakte voortreffelijk!

Geschreven door LaikaRiaJan