Gisteravond was er nog geregeld activiteit van een rondrijdende auto, wandelaar of een paar zwemmers bij het meer Vegiritida toen we heerlijke broodjes met aardbeien aten. Maar toen de zon achter de wolk verdween en het donker werd, was het doodstil en donker aan de kant waar wij zaten. Achter ons was het licht door het grote verlichte kruis op het heuveltje. Jan hing een peertje in de boom terwijl Ria het verslag op Pindat zette met de foto’s om te versturen. Ria zat in een wolk van vliegende beestjes die op het verlichte scherm van de laptop afkwamen ondanks de draaiende ventilator.
We hoorden ’s nachts nog één auto een rondje rijden, maar verder was het doodstil.
Vanmorgen werden we wakker van de zon op het grote dakraam boven ons bed en zagen in het water de kolonie pelikanen en stond een vrouw met een camper-busje naast de pier.
Wij dronken thee, veegde en zoog Ria de camper vloer, controleerde Jan het oliepeil en vulde het water aan. Toen alle ramen om te ventileren weer gesloten waren, reden we met inmiddels 30 graden terug naar de E86 richting Kastoria. Een prachtige weg langs kersenboomgaarden, een kerncentrale in de verte, verbouw van groenten en granen, waarschuwingen voor beren, wilde zwijnen etc. en aardappelvelden. De weg slingerde mooi door het berglandschap en liep dwars door kleine dorpen. We reden ongemerkt heel hoog en daalden af naar Dispilio waar we langs enorme windmolen wieken kwamen, maar dat meer bekend is vanwege een archeologische vindplaats van een neolithische nederzetting toen het water van het meer van Kastorias heel laag stond.
Langs dat meer tankten we nog diesel, dat in Griekenland veel goedkoper was dan in Albanië.
Kastoria zagen we aan de overkant van het water liggen en het oude Byzantijnse deel ligt op een landtong in het meer en niet handig om met camper in te rijden. Kastoria ligt 700m boven de zeespiegel en de naam komt van Castor wat bever betekent en is bekend om bontverwerking.
Daarna reden we over een prachtige weg naar de grenspost, waarvan geen foto, omdat we nog naarstig in Griekenland naar een pinautomaat zochten voor euro's. Helaas niet gelukt, dus reden we met stempels in paspoort en zonder oponthoud Albanië in met meteen paard- en ezelkarretjes.
Ria had nog wat Albanees geld en kocht meteen een vers brood. Vlakbij de mensen in het veld lunchten we met heerlijk zacht brood en reden daarna een stukje de verkeerde route de berg op, waar we wel een prachtig zicht hadden op het ‘gekleurde’ landbouwgebied! Gedraaid en via een binnenweg met oude huisjes en schuurtjes naar de SH3 gereden. Deze weg daalt van hoogte naar Pogradec aan het meer van Ohrid. Voor ons heel bekend omdat we daar ooit in een hotel overnacht hebben en heerlijke forel uit het meer hebben gegeten. Ria haalde daar bij een pinautomaat nog wat extra Albanees geld.
Ongeveer 10km verder lag camping Rei aan het meer waar we dit keer heen gingen. Andere keren reden we verder noordwaarts om aan de Macedonische kant van het meer bij camping SunRise te gaan staan.
Bij het restaurant van camping Rei was het druk met mensen die op zondag uit eten gingen, dus ook met auto’s. Aan het eind van het terrein was alleen nog een schuine plek aan het meer vrij, dus toen er auto’s wegreden, konden we de camper naast Nederlanders met een bus-camper neerzetten. Iedereen stond dwars i.p.v. met de neus richting het meer dus hebben we nu een grote grasruimte naast de camper met zicht op het meer.
We waren mooi op tijd want inmiddels staat er een tweede rij achter ons!
En ….. de temperatuur was toen het donker was lekker gedaald naar 21°!

Geschreven door LaikaRiaJan