Het was deze morgen redelijk warm en half bewolkt. Na douchen en ontbijt maakten we alles in orde voor vertrek en rekenden de camping af. Om tien uur reden we de poort uit, trok de lucht verder dicht en gingen we bij de rotonde met het beeld van strijders naar de rondweg van Shkodër met een mooi afgescheiden fietspad; lantaarnpalen werden nog geïnstalleerd. De burcht kwam in beeld en we reden langs het zigeunerkamp dat behoorlijk uitgebreid was. Net buiten het centrum was het erg druk met in- en uitgaand verkeer en we passeerden restaurant ‘Legenda’ waar we gegeten hebben samen met de Nederlandse familie die naar Albanië was geëmigreerd. Door het langzaam rijdende verkeer deden zigeunerkinderen een poging iets te krijgen door hand ophouden. Sommigen keken ook of er bij de containers spullen van waarde lagen. Via Lezhe reden we de SH1 op.
Het werd steeds warmer en met 28 graden reden we met de ramen open! Onderweg zagen we nieuwe bouwmarkten, hotels, tankstations of gebouwen voor ‘Events’ (bruiloften en partijen) als paddenstoelen uit de grond schieten. Veel van de inmiddels oude, een paar jaar geleden nieuwere bedrijven hebben het niet gered en staan er troosteloos bij.
Het was weer een heel gedoe om richting Tirana te komen, stonden we al in een file nog voor de afslag Krujề met inmiddels 30 graden en daarna reden de voertuigen heel rustig over de SH2 door. Toen we eindelijk bij de autobaan waren, misten we de opgang en hoopten via de secondaire weg alsnog de autobaan op te rijden, maar moesten toch terug. Vandaag (of altijd) was het vreselijk druk rond Tirana en invalswegen stonden compleet vast. Oude flatgebouwen met schilderingen stonden langs de autobaan en aan de rand van Tirana nieuwere en net buiten de stad aardige stulpjes voor de rijkeren. We moesten met veel voertuigen ruimte maken op de weg, want we hoorden sirenes, maar het waren alleen grote dure wagens met ‘hooggeplaatste of belangrijke’ figuren. Na het middaguur reden we op een iets rustiger mooie A3 richting Elbasan en er ook dwars doorheen, waar een vrouw de wandelwagen als hulpmiddel gebruikte om een doos te vervoeren.
Na een lunchpauze kwamen we op een prachtige route langs een rivier door de bergen waar boeren druk waren met het gras. Het wegdek was minder mooi of met een afgeschaafde bovenlaag waar op sommige stukken aan gewerkt werd.
Boven op een berg was de Albanese grenspost Qafe Thane, waar we eruit gehaald werden en een politieagent moesten volgen voor een drugscontrole. In een overdekte ruimte moest Jan de camper boven een smeerput rijden en werden we gecontroleerd van onder, rondom en beetje van binnen zelfs met drugshond. Vreemd, want we gingen Albanië alleen maar uit en moesten Macedonië nog in. Daar werden alleen de papieren gescand en mochten we doorrijden.
Niet ver van de grens reden we naar camping Sun Rise aan het meer van Ohrid, waar we in 2014 de eerste gasten waren. Elke keer als we nu het terreintje oprijden, worden we meteen herkend en gaan direct nieuwtjes of herinneringen over en weer. Voor slechts één nacht zette Jan de camper op het grasveldje i.p.v. op het grind aan het meer en dronken we een welkomstdrankje in het hotel, dat inmiddels aan de overkant van de weg helemaal klaar is.
Toen we de komende, vooral zeer slechte, weersomstandigheden in Griekenland zagen, besloten we het roer compleet om te gooien en terug gaan naar Albanië. Zoiets doe je heel makkelijk wanneer je je eigen 'huis' bij je hebt! Dat betekent wel dat we in Albanië geen gebruik kunnen maken van onze internetbundel op de telefoon. We zijn weer afhankelijk van wifi!

Geschreven door LaikaRiaJan