Afgelopen nacht werd het met 17/18 graden buiten aardig warm in de camper en Ria wisselde van nachtkleding. Voor zeven uur was het nog steeds 18 graden, maar na achten ineens even gedaald naar 15 graden.
Rond 10 uur stond iedereen op de mobile bakker te wachten en daar kwam het spontane voorstel om vandaag te vertrekken richting Agadir en niet om morgen volgens plan direct door te rijden naar besproken plaatsen bij Tiznit. Dus een broodje eten, opruimen, douchen en teleurgestelde Ali betalen. Voor elf nachten met stroom rekende hij 900 dirhan = 90 euro. Natuurlijk kwam hij nog bij de camper om afscheid te nemen en dat we op terugweg of volgend jaar weer langs moesten komen. Van ons kreeg hij nog de beloofde bami- en nasimixen, omdat hij dat zo lekker vindt.
Rond twaalf uur reden we met twee campers de poort uit langs de appartementen van Ali’s vader en sloegen links af langs de zee over de smalle P2201. Het naastgelegen land met veel stenen was gortdroog en er stonden alleen Argan-bomen. Een foto met geiten die in deze bomen klommen was mislukt. Deze weg komt weer uit op de N1 die we richting zuiden kunnen blijven volgen.
Op ons dashboard brandde een waarschuwingslampje dat de bandenspanning te laag was en Jan zocht een tankstation met AIR, die we in Tamanar vonden. Jan liet alle vier de banden op goede spanning brengen en betaalde de man voor zijn dienst. Na overleg met Ruud en Annemarie werd het meteen een korte lunchstop.
Het waaide nog steeds stevig en parasols van verkopers langs de weg met honing en arganolie vlogen bijna in de lucht.
We passeerden de Oued Iguouzoulen, waar nog water in stond, want de meeste rivierbeddingen lagen er helemaal droog bij.
Op grote hoogte kwamen we aan de kust en slingerden met een prachtig zicht naar beneden. Iets verder langs de kust maakt de weg een kleine draai landinwaarts naar Tamri dat bekend is van de vele bananenplantages en bananenverkoop. Jan stopte daar zodat Ria en Annemarie bananen en ander fruit konden kopen.
Langs de kustweg stonden nog steeds op veel plekken kleine hutten van leem, riet, ijzerplaten en plastic en aan de andere kant van de weg grotten of prachtig uitgesleten rotsen.
We zochten een plek om te stoppen met mogelijkheid tot overnachten en vonden rond 4 uur vlakbij Color Village en ten noorden van Taghazout een grote onverharde plek aan het strand waar al een paar campers stonden. We genoten in de laatste uren van deze dag van de zon, de wilde zee, de planksurfers en de teckels Moos en Miep van het strand en het zeewater.
Jan en Ruud maakten allebei iets van onze ratatouille maaltijd die we buiten aan het strand konden nuttigen.
Helaas ging de zon onder in een wolkenband en niet in de zee, maar wat was dit toch weer een heerlijke en prachtige dag!

Geschreven door LaikaRiaJan