Gisteravond speelden de kinderen nog tot laat door op het plein naast en op de parkeerplaats van Rissani, waar wij er tegenover geen last meer van hadden. Afgelopen nacht daar prima geslapen en tegen het ochtend gloren opgestaan. Na een kop thee meteen vertrokken met de opkomende zon. Wij reden weer onder de poort de stad uit, terwijl allerlei karretjes met waren en goederen er naar toe gingen voor verkoop op de donderdagmarkt. Opnieuw veel fossielen verkooppunten langs de palmbomen route met aansluitend weer een woestijngebied.
Het oude stadje Aoufous bestaat uit grijze lemen huizen die bijna verdwenen in de omgeving. Het gebied waar de RN17 doorheen loopt, volgt grotendeels de Oued/rivier Ziz met erlangs vruchtbare grond.
Omdat we al vroeg onderweg waren, zagen we veel kinderen naar school lopen en de schoolbusjes aan komen rijden.
Vervolgens reden we hoog de berg op over een nieuwe weg en bij een uitzichtpunt kon Ria door de nog lage zon net een foto van het Ziz dal met palmbomen maken. Daarna volgde een kale hoogvlakte met aangesloten op de weg zowaar een fietspad, waar een paar brommers reden.
In de buurt van Tazenakht lagen er meerdere voetbalveldjes in het open veld, waarvan er eentje bespeeld werd en waar de bodem van de omgeving rare vormen had.
Na een mooie schoolmuur kwam garnizoensstad Errachidia met veel militaire gebouwen en legervoertuigen in beeld. We bezochten een kleine Marjana supermarkt met bijna hetzelfde assortiment als de supergrote maar met minder grote hoeveelheden in de schappen. We aten een broodje en toen we verder gingen, brandde een oranje waarschuwingslampje op het dashboard van de camper. Jan wilde voordat we verder gingen naar de Fiat garage, maar het gebouw bleek nog niet ingericht en werden naar de Peugeot garage gestuurd. Daar werd de camper aan de computer gelegd en de eerst verschenen oranje teksten veranderden weer in groen. Het probleem loste zich vanzelf op en de monteur reed met ons als passagiers een eindje in de camper om te checken of alles klopte. Ria rekende 200 dirham af en met een gerust hart reden we dwars door de Hoge Atlas naar Er-Rich. Er kwamen ons veel 20 jaar oude auto’s van vooral Franse merken tegen, die omgebouwd waren tot woestijnwagens. In de bergen hadden we zicht op stuwmeer ‘Barrage Al-Hassan Addakhil’ die gevoed wordt door de Ziz rivier die ergens tussen Er-Rich en Midelt ontspringt.
Het was een prachtige route door de immense bergen van de Hoge Atlas over de nieuw aangelegde weg. De dorpen waar we langs kwamen bestonden vooral uit grijze lemen huizen, die al dan niet meer bewoond waren. Slechts een enkel gebouw of de moskee had een andere opvallende kleur.
De weg volgde rivier Ziz waar soms iets meer maar meestal niet heel veel water in stroomde en wij moesten door een kleine tunnel waar voertuigen boven de 3.50m niet door konden. Iets verder passeerden we de ‘Moulay Ali Sharif’ natuurlijke bron, die we te laat in de gaten hadden en voorbij reden.
We zagen in het voorbij gaan nog een bron of water waar een man z’n fiets steeds onderdompelde om schoon te maken!
De cactussen in de buurt van Er-Rich stonden nog merendeel overeind en waren nog niet allemaal geveld door een ziekte zoals we eerder zagen.
Er kwam nog een behoorlijk woestijngebied en na Er-Rich volgde de Midden Atlas en daar reden wij naar Midelt om op camping Municipal van de middag te genieten.
Het was vandaag helemaal niet helder en in de verte soms zo heiig dat alleen contouren zichtbaar waren!
Het ligt niet aan de foto's of de lens van de camera, maar misschien Sahara zand !!

Geschreven door LaikaRiaJan