Afgelopen nacht heeft Jan redelijk geslapen nadat hij gisteravond nog contact had met een andere zus, maar Ria was vannacht onrustig.
In de loop van de ochtend kregen we bericht dat Jan z’n zus na de operatie nu ‘wakker’ was en nog goed wist wat er gebeurd was. Bij het gesprek met de arts werd verteld dat ze nog een kleiner aneurysma hadden ontdekt en behandeld. Een klein geluk bij een ongeluk, maar de volgende vier dagen zijn cruciaal vanwege het risico op verkramping van de bloedvaten in het hoofd.

Hier in Sidi Ifni ging Ruud deze morgen als eerste met vuile was naar de wasserette, kwam heel snel terug omdat hij de heuvel niet opkwam, ja ja opnieuw geen accu in de fiets! Bij zijn tweede gang was hij ook redelijk snel terug maar met een schone was omdat er een vrije machine was. Ria volgde daarna, maar moest wachten tot machines vrij waren en kreeg gekruide thee aangeboden van de Spaanse eigenaresse. Ria kreeg ook een tip waar ze in het binnenland zeker naar toe moest gaan. Jan had de app niet gelezen over de wachttijd en kwam polshoogte nemen toen de was bijna klaar was. Hij had in de tussentijd geveegd en de campervloerbedekking geklopt. Terug hebben we alles rondom opgehangen in zon en beetje wind.
In de middag krant en boek gelezen en beetje gedut want het werd aardig warm. Annemarie ging met de honden naar zee en strand en een poosje later stapten Ruud en Jan op de fiets voor verschillende boodschappen. Annemarie kwam met de honden en vroeg meteen of Ria haar wilde helpen. Helemaal nat en met bebloede zanderige benen vertelde ze dat ze langs de vloedlijn door een onverwachte golf onderuit was gegaan en de lijn van de honden om haar benen was gedraaid. Ook bij haar is de huid bijna van papier en helemaal opengetrokken en ingesneden door de lijn; dat had ze pas in de gaten toen zij en ook de teckels weer uit het water waren. Haar Crocs waren volgelopen met bloed en Ria zette haar meteen op een stoel met kruk onder de benen. met ernaast de crocs. Ria spoelde als ervaringsdeskundige eerst de wond zandvrij met flessenwater en ging vervolgens met wondspoelmiddel aan de gang. Bij het kleine wondje deed ze een stripje erop, maar vond het noodzakelijk om na het schoonmaken van de grote wond om naar de dokter te gaan om te hechten. Annemarie zelf dacht dat hechten niet kon, maar ging tenslotte toch akkoord en Ria zocht meteen Marjan om naar een dokter te vragen. Ondertussen waren Ruud en Jan op de hoogte gesteld en kwamen terug. Jan en Marjan probeerden buiten de campingpoort een taxi aan te houden om naar het ziekenhuis te gaan. Bij twee politieagenten op de rotonde vroegen ze om hulp. Die belden echter meteen een ambulance die met zwaailicht al na een paar minuten de camping opreed en Annemarie samen met Ruud meenamen naar het Sidi Ifni ziekenhuis boven aan de heuvel. Daar werd ze door een arts die 24 uur bijna in z’n eentje dienst had, met allerlei andere spoedgevallen erbij, verdoofd en gedeeltelijk gehecht omdat een opening te groot was en niet lukte. Het was daar zeer chaotisch! Ze werd eerst door een assistent slordig verbonden wat de arts nogmaals beter en stevig overdeed en moet over twee dagen terugkomen.
In het ziekenhuis wilden ze alleen haar naam weten en verder niets met verzekeringspapieren, want alles was gratis, ook de ambulance. Alleen hetgeen ze bij apotheek moesten halen en betalen was voor eigen rekening!
Terug hebben we in onze camper onder het genot van een paar lekkere wijntjes de alleen door Jan, want Ruud was bij Annemarie, klaargemaakte spaghetti met gehaktsaus en een salade gegeten. De afwas werd door de mannen gedaan en daarna mochten de teckels Moos en Miep ook even naar onze camper oversteken. Wij hadden daarna nog als toetje yoghurt met bananen en grenadine siroop. Rond elven zat ieder weer in eigen camper.

Er was nog een heuglijk bericht binnengekomen dat de zus van Jan in het ziekenhuis van de Intensive Care naar de Medium Care ging!!
Na het verslag nu lekker slapen!! Maar verstuur het morgen!

Geschreven door LaikaRiaJan