18-01-2025 Drukke (loop)dag op de camping
Marokko, Sidi Kaouki
Vanmorgen hoorden we Marjan net na half acht al wegrijden, terwijl het nog donker was. Lege gasflessen en een kruiwagen stonden op haar plek, zodat niemand anders daar ging staan. Wij kwamen pas bij licht uit bed en dronken eerst een kop thee. Jan reed de camper eerst naar de loosplek want vuilwatertank en toilet waren vol en nam schoon water in. Ria zette alle spullen naar de plek van Marjan en ook onze Franse buren maakten aanstalten om op onze plek te gaan staan vanwege de ondergrond.
In eerste instantie had onze camper ook last van een zanderig stukje, maar iets opzij gezet, stond hij praktisch waterpas. Ria regelde de wasmachine bij Ali, maar toen haar voorganger wegens een gesloten deur de schone was er niet uit kon halen, bleek Ali met sleutel spoorloos! Het duurde uren voor hij tevoorschijn kwam en onze was er eindelijk in kon. Hetzelfde liedje toen de was-tijd voorbij was en Ria hem maar opbelde. Uiteindelijk twee wassen kunnen draaien, maar de tweede moet vannacht buiten blijven hangen. Op deze plek stonden we helemaal uit de wind en hingen daarom een doek aan de luifel voor de warme zon.
Jan kocht peulen bij de groenteman die met z’n auto op de camping komt en moest ze daarna nog doppen voor heerlijk doperwtjes. Doordat het hek openstond, liepen zwerfhonden vrij het terrein op tot Ali ze in het oog kreeg, maar ineens was daar ook een groep geiten die rond een camper liepen.
Van Marjan was bericht gekomen dat ze na ruim 300km goed was aangekomen in Sidi Ifni, een plek had. en bij de vismarkt was geweest.
Ria was tussen de bedrijven door aan een tweede breiwerk begonnen en door het heen en weer lopen om Ali te zoeken en naar het wasmachinehok lopen en de was op hangen, had ze vandaag bijna 8000 stappen gemaakt.
Eind van de middag kwamen twee Franse campers met ieder een quad op aanhanger het terrein oprijden en werden in het midden geplaatst. Ze mopperden zo erg dat ze allebei een gereserveerde plek kregen, waarvan eentje naast ons. Ria reageerde dat de plek misschien bezet was en het kleine dikke mannetje, die erg op Peter Gillis leek, viel lelijk tegen haar uit. Ria zei dat ze respect moesten hebben voor Ali en eigenlijk ook voor haar. Ali had hen uiteindelijk maar toestemming gegeven om daar te mogen staan. Fransen gedragen zich vaak onbeschoft en willen hun zin krijgen! Daarna probeerde de man wel aardig te zijn, maar de toon was gezet!
In eerste instantie had onze camper ook last van een zanderig stukje, maar iets opzij gezet, stond hij praktisch waterpas. Ria regelde de wasmachine bij Ali, maar toen haar voorganger wegens een gesloten deur de schone was er niet uit kon halen, bleek Ali met sleutel spoorloos! Het duurde uren voor hij tevoorschijn kwam en onze was er eindelijk in kon. Hetzelfde liedje toen de was-tijd voorbij was en Ria hem maar opbelde. Uiteindelijk twee wassen kunnen draaien, maar de tweede moet vannacht buiten blijven hangen. Op deze plek stonden we helemaal uit de wind en hingen daarom een doek aan de luifel voor de warme zon.
Jan kocht peulen bij de groenteman die met z’n auto op de camping komt en moest ze daarna nog doppen voor heerlijk doperwtjes. Doordat het hek openstond, liepen zwerfhonden vrij het terrein op tot Ali ze in het oog kreeg, maar ineens was daar ook een groep geiten die rond een camper liepen.
Van Marjan was bericht gekomen dat ze na ruim 300km goed was aangekomen in Sidi Ifni, een plek had. en bij de vismarkt was geweest.
Ria was tussen de bedrijven door aan een tweede breiwerk begonnen en door het heen en weer lopen om Ali te zoeken en naar het wasmachinehok lopen en de was op hangen, had ze vandaag bijna 8000 stappen gemaakt.
Eind van de middag kwamen twee Franse campers met ieder een quad op aanhanger het terrein oprijden en werden in het midden geplaatst. Ze mopperden zo erg dat ze allebei een gereserveerde plek kregen, waarvan eentje naast ons. Ria reageerde dat de plek misschien bezet was en het kleine dikke mannetje, die erg op Peter Gillis leek, viel lelijk tegen haar uit. Ria zei dat ze respect moesten hebben voor Ali en eigenlijk ook voor haar. Ali had hen uiteindelijk maar toestemming gegeven om daar te mogen staan. Fransen gedragen zich vaak onbeschoft en willen hun zin krijgen! Daarna probeerde de man wel aardig te zijn, maar de toon was gezet!
Geschreven door LaikaRiaJan
Geen reacties bij dit reisverslag
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
