Het bleef en blijft nog steeds behoorlijk waaien en afgelopen nacht hoorden we nauwelijks verkeer, maar wel lege blikjes die over de parkeerplaats rolden.
Na een stukje brood en thee reden we naar de Lidl aan de overkant voor een paar kleinigheden. Jan had een tankstation ingevoerd voor lpg, maar na veel afslagen en rotondes was daar alleen benzine en diesel, dus nu naar de tank vlakbij de haven. Buitenom Algeciras ernaar toe rijden, was niet mogelijk door een afgesloten weg maar met Google Maps lukte het en bij deze hadden we vorig jaar ook lpg getankt. Dik twintig liter erbij, dus nu hebben we, inclusief onze reservefles ruim zestig liter voor twee maanden Marokko. Moet lukken!
De haven was bijna binnen handbereik en na het eerste hokje voor de tickets werden we in een rij gezet; veel minder druk als anders, ook weinig campers! Toen we naar het volgende hokje van de politie moesten, stagneerde de boel omdat enkele auto’s al extra gecontroleerd werden. Een andere dure auto met zwart gekleurde mensen kwam ook niet langs het politieloket en werd aan de kant gezet. Het leek erop dat we met de boot van 13 uur gingen, maar toen we na de nationale politie vlakbij de kade stonden, was het al veel later. De boot had net aangelegd en alles moest er nog uit!
Om half drie reden we pas de boot in en werden op een prima plek gezet. Met trappen daarna naar boven om bij het restaurant in een lange rij te wachten tot we ons bij één politie functionaris konden registreren voor Marokko! Ria kon steeds op een stoel zitten, terwijl Jan stond of op de rand van een tafel zat tot we aan de beurt waren, terwijl de boot al was weggevaren en aardig deinde. We werden in de computer geregistreerd en kregen dat kleine kaartje met het camper-kenteken erop in handen wat je bij uitreizen weer nodig hebt. Inmiddels was de haven van Tanger-Med al in zicht en konden we maar kort even rustig zitten. Kwart over vier reden we het ruim uit en Afrika in met direct een paspoort controle om vervolgens naar de röntgen-scan te rijden. Daar moet het kentekenbewijs van de camper worden ingeleverd tot goedkeuring. Een stukje verder was de douane en dat is vaak echt een ramp, want velen moeten de hele auto of bus uitpakken tot en met wat er allemaal op het dak ligt. Ook lagen er hele bergen van in beslag genomen goederen. Wij moesten ook een poosje aan de kant wachten, maar de douane keek bij ons alleen om het hoekje in de camper en ook de garage of daar geen motor in stond. En met de vraag of we drugs of een drone bij ons hadden. Daarna konden wij doorrijden naar de bijna lege parkeerplaats waar we vannacht lekker blijven staan met degenen die nog later aankwamen; en dat waren er in de avond nog zoveel dat die helemaal vol stond!
Ria ging aan de gang met het aanbrengen van onze kerstversiering in de camper en hoeft morgen alleen nog de lichtjes slingers op te hangen. We maken er dan een foto van.

Wij en ook onze volgers (zoals Ria’s broer Dick) hebben geluk dat we hier in het havengebied twaalf uur lang gebruik mogen maken van free wifi en toch verslag kunnen doen van deze korte langdurende overtocht.

Geschreven door LaikaRiaJan