Het was de afgelopen nacht aardig fris door de koude wind op camperplek Palencia en ook vanmorgen nog toen we in de zon naar de douches liepen. Opnieuw kregen we daar extra douchetijd van de meter na één betaling.
Na een ontbijtje maakten we gebruik van alle prima camper-faciliteiten.
We hadden besloten om van ons ‘langzaam aan’ principe af te wijken om zo mogelijke sneeuwbuien en extreme kou in midden Spanje te ontlopen. Dus door met een grote boog ten westen van Madrid te blijven en nu al richting Sevilla te gaan.
We tankten vol bij de pomp aan de overkant en kochten daar ook brood. Het tankstation was uitgedost met allerlei voertuigen met stripfiguren zoals Betty Boop, Poppey, maar ook Elvis Presley. Rariteiten pompstation!
Om 10 uur met 8 graden reden we opnieuw doodstil Palencia uit; het was zondag en ook de katholieke feestdag van Maria Onbevlekte Ontvangenis!
We vervolgden onze weg over Autovía de Castilla A67 en het was helder en zonnig en achter het glas heel aangenaam. Het heuvellandschap was wijds met grote percelen van landerijen en soms ook eentje met druiven.
Na Valladolid volgden we de A62 en bij het passeren miste Ria voor een foto de brede rivier Douro, dat “Gouden rivier” betekent. Deze heeft een lengte van 897km en stroomt vanuit Spanje dwars door Portugal en komt bij Porto in de Atlantische Oceaan.
De autobaan maakte een bocht om Salamanca heen en terwijl je hier ook richting Portugal kon gaan, kozen wij voor de A66 Autovía Ruta de la Plata die zuidwaarts liep. Op een veld stond een groot aantal sneeuwschuivers en ook strooiwagens al klaar om zo nodig in actie te komen. We hadden gelezen dat Spanje nu op tijd voorbereid wilde zijn voor slecht weer.
Op de velden en in de zon liepen drijvers met honden zodat het wild richting jagers werd gestuurd. Net als gister ontdekten we dat op veel plekken ergens midden op het land of bij schuren heel grote voorraden verse hooibalen maar ook oude niet gebruikte en ingezakte stapels, terwijl er nauwelijks vee was te bekennen. Er vlogen wel veel roofvogels in de lucht, zelfs grote groepen zoals die van de Rode Wouw.
Er was wat meer veeteelt op landerijen te zien en na de heuvels kwamen nu ook de bergen in zicht. Qua weer zag het er gelukkig prima en zonnig uit, maar oostelijk ontdekten we in de verte dikke bewolking boven de bergen!
We klommen langzaam naar hoogte en ook de temperatuur liep zelfs op. Bij het dalen over een zeer lange afstand moest Jan regelmatig de camper afremmen, want de max snelheid was 100 km. Het gevaarte wilde wel harder!
De omgeving werd steeds groener van kleur en waterbassins of meertjes staken er prachtig blauw bij af. Er stonden nu op veel plekken ook paarden in de wei of op het veld. En boven op een heuvel stond weer fier die zwarte stier Torro!
We passeerden die andere grote rivier de Taag of Rio Tajo met in de verte de boogbrug over de N630 waar achter een enorm groot stuwmeer ligt. Ook de volgende rivier Rio Almonte stroomt daar naar toe.
In de buurt van Cáceres lagen er grote granieten keien in allerlei vormen in het landschap.
Het werd tijd om te stoppen en we kwamen eerst op een nieuwe en prima camperplek uit bij Casas de Don Antonio, maar reden toch door, omdat we daar al helemaal in de schaduw stonden. Een stukje verder vonden we in Aljucén een heerlijke plek in de zon en alles was er aanwezig dankzij deze gemeente. De temperatuur was met 16 graden uit de wind heerlijk!
We hadden nog niet geluncht en met de camperdeur open ging Jan meteen die grote garnalen pellen, zodat we die, opgebakken in olie met veel knoflook nu lekker opaten samen met stokbrood, sla en tomaat en knoflooksaus.

Geschreven door LaikaRiaJan