De beloftes in de verslagen lappen we vaak aan onze laars!
We hebben namelijk precies 24 uur later al de prima camping Lake Shkodra, maar ook het mooie Albanië weer verlaten, omdat het er nog veel warmer zou worden en vooral Ria helemaal gek werd van de vele vliegen.
Met een camper zitten we nergens aan vast en kunnen zo het roer omgooien. Dus werd ons plan nu de kust van Kroatië.
Met al 30 graden reden we om tien uur over de SH1 op enige afstand van het Shkodër meer richting de grens. Ria schoot nog een paar plaatjes van het landschap voor de bergen, een kitscherige trouw locatie, een artistieke boom op een rotonde, kleine bunkertjes en een grotere met adelaar.
Met een half uur waren we al bij de grens Hani Hotit en ook snel in Montenegro.
Langs een uitloper van het Shkodër meer reden we eerst naar de grote en drukke hoofdstad Podgorica en kochten daar iets lekkers voor bij de koffie. We passeerden de Morača rivier en over de M3 naar Nikšić liep de weg op hoogte langs een berg met ernaast een heel diep dal met de rivier Zeta. Na Nikšić passeerde onze camper de magische grens van 100.000 km. Toen we hem kochten, stond de teller op 3500 km en hebben wij er dus al 96.500 kilometer mee gereden.
Op een picknickplek met zicht op prachtige meren met kleine eilandjes erin stopten we voor een koffie en thee pauze. Buiten onder een afdakje zaten we mooi in de schaduw, want het was alweer behoorlijk warm. De Nederlanders die voor ons bij de grens stonden, zaten binnen in de camper te lunchen i.p.v. buiten onder het andere afdak.
Het ging verder over de ‘Panorama’ weg naar de grens van Montenegro en Bosnië waar we een uur in de rij in de volle zon stonden tot we aan de beurt waren. Waarom het allemaal zo traag ging, was niet duidelijk! Ook was het land ons niet helemaal duidelijk omdat er “Welkom in republiek van Servië” stond, maar het was Bosnië Herzegovina. We hoorden al steeds van bewoners dat de politiek had beslist wat bij wie hoorde en niet de inwoners.
We doorkruisten het binnenland en zagen heel veel grote kruizen langs de weg waaronder de namen stonden van de omgekomen mensen tijdens de Balkanoorlog. Bij een helder riviertje in de schaduw van de bomen dronken we een kop thee en was de temperatuur opgelopen naar 38°.
Bij Stolac wilden we stoppen op een plek aan dat riviertje met zicht op de resten van een kasteel. Jan wilde zich lekker verfrissen in het riviertje maar kon er niet goed bij komen. Daarna wilde hij toch doorrijden, wat een prima idee bleek, want morgen zou het in Stolac 40 graden worden!
Verder over de M6 door Capljina naar een nieuw stuk autobaan die naar de grens en vervolgens van zuid naar noord Kroatië liep. Normaal rijden we zo min mogelijk autobanen, maar nu wilden we snel opschieten en ook zover mogelijk komen.
Op de autobaan ter hoogte van Omis dat aan de kust ligt, stopten we op een grote parkeerplaats bij een tankstation en bar en zaten tot we het bed indoken nog lekker buiten.
Morgen willen we naar Camping Roko bij Drage, nog ongeveer 160 kilometer en hopen daar lekker aan de zee te staan. Het wordt hier ook extreem warm met temperaturen van 38 graden.

Geschreven door LaikaRiaJan