Wij waren niet de enigen die deze morgen vertrokken van Paralia Azapiko, want ook de drie bus-campers pakten in (met kleine kindjes en baby’s veel!). Apart van elkaar verlieten ze in eigen tempo het strand. Op het strand stonden aan onze rechterkant nog maar drie voertuigen en het oogde leeg! Ria nam nog een laatste frisse duik want de temperatuur begon al aardig op te lopen.
We namen afscheid van onze Duitse buren en wensten de man succes met z’n knie operatie zodat we hen misschien in Marokko aankomende winter zouden tegenkomen. Zij gingen vandaag ook verkassen naar een meer verscholen plekje.
We reden dezelfde onverharde route naar de hoofdweg als met de fiets naar Toroni, maar sloegen nu noordwaarts af over een rustige weg richting Neos Marmaras. Daar hoopten we water te kunnen tappen en boodschappen te doen bij de Lidl. Beiden gingen niet door, want de kraan bleek geblokkeerd en de winkel was geen Lidl. Dus doorgereden naar Nikiti langs bloeiende oleanders, resten van een oud klooster en mooie zichten op berghellingen met druiven struiken of grote keien en zee zichten. Bij de Lidl stonden een heleboel campers en ook op de weg was het veel drukker. Wij hadden veel boodschappen nodig, maar het bedrag bij de kassa was wel wat hoog. Toen Ria gelukkig snel de bon bekeek, bleek de zak met stukjes inktvis van ruim vijf euro wel tien keer aangeslagen. Maar net zo snel als je een pinbetaling doet, zo snel wordt het weer teruggestort!
Jan toetste de coördinaten in van een self service wasserette in Nea Moudania, die een zeer goede beoordeling kreeg en waar je voor de deur kon parkeren. Dus reden we schiereiland Kasandra (linkse of eerste vinger) voorbij en zag Jan in een flits toch een waterkraan langs de weg. De camper gedraaid en met het water uit de langzaam lopende kraan (de gazon sproeiers stonden aan!) heeft hij met veel geduld vier gieters (bijna vijftig liter) gevuld. Verder op deze route alleen maar olijfbomen percelen en langs de weg stalletjes of grote winkels die olijfolie verkochten en fabrieken die het produceerden met opslag in enorme oranje vaten.
Bij de wasserette konden we de camper met moeite voor de deur neerzetten door een wat ongelukkig geparkeerde auto. De wasmachine voor 18 kg was, bleek vrij en Ria kon er werkelijk alles in kwijt. Toen de 60 graden was draaide, lunchten wij in de camper met lekker vers brood. Daarna ging bijna alles in een enorme droger en was het klaar! Het was ondertussen al 35 graden en bloedje heet! We hadden twee opties om heen te gaan: camping aan zee of plek bij Sozopoli. Gekozen voor de laatste en dat was met een beetje schaduw van een sprietige den, geen rommel en een windje aan zee een prima keus. Er was zelfs water en zo konden we na een duik in zee ons heerlijk afspoelen met zoet water. Ook kon Jan nog hulp verlenen aan een jong stel dat dacht met hun auto over een zacht zandpad te kunnen rijden, maar zich helemaal ingroef. Met de hulp van mensen die op het strandje zaten en Jan met onze gele rijplaten (die bij ons niet werken) konden ze de auto steeds een stukje achteruit drukken naar een hardere ondergrond.
In een zwoel windje zat Ria bij het kapelletje aan het water lekker te haken en een Grieks oud vrouwtje dat ging zwemmen, knoopte in het Duits een gesprekje aan. Haar man bleef op een afstandje heen en weer lopen. Eerst over het haakwerk en vervolgens vertelde ze dat ze hier woonde, elke middag in zee zwom, twee kinderen had en vijf kleinkinderen. Tussendoor vroeg ze dit ook terug aan Ria. Leuk om door een gemeenschappelijke taal met elkaar te spreken!
De inktvis stukjes smaakten heerlijk in de paella die Jan had gemaakt.
Aan het begin van de avond kwam er nog een bus-camper met een jong stel bij ons in de buurt staan.
Zelfs toen het donker was, zakte de temperatuur niet heel erg, was het na tienen nog 25 graden en gaan we een zwoele nacht met een minimum van 21 graden tegemoet!

Geschreven door LaikaRiaJan