Gisteravond was vanaf onze plek bij Karamürsel de overkant met alle verlichting langs het water heel helder te zien.
Deze morgen reed een klein vrachtwagentje het fietspad voor de camper op met vooral een baal opgeblazen ballonnen achterin de laadbak. Een groep jonge meiden met witte jasschorten aan liep erachter aan. Een plateau boven het water werd schoon geveegd en een ballonnenboog opgezet. We vermoedden dat er een trouwerij plaats zou vinden, want op het strandje voor onze camper gebeurde ook het een en ander. Waarschijnlijk was een speciale trouw locatie te duur!
Jan leegde bij het aanwezige toiletgebouwtje ons toilet, vulde het water aan en we reden verder om de Golf van Marmara met nog vaak een mooie boulevard en fietspad. Ook zijn langs het water verschillende terreinen met prikkeldraad omheining van de Turkse Defensie. De ingang ervan was behoorlijk geblokkeerd en op de grond staken stevige grote pinnen omhoog.
In de buurt van Yalova was er ook aan deze zijde zware industrie en de lucht was mistig door de smog.
Van Yavola naar Orhangazi reden we over de D575 door een prachtig bergachtig en bebost gebied met op hoogte grasvlakten en mooie vergezichten.
Bij Gemlik opnieuw dikke smog en alles in een waas! Zo jammer!
Onderweg waren er veel politiecontroles en bij eentje moesten we eigenlijk aansluiten, maar mochten na het ‘niet begrijpen’ doordat ze geen woord Engels spraken, gewoon doorrijden.
Ons plan was om de groene moskee in Bursa te bezoeken, maar het bleek lastig om een goede parkeerplek te vinden zonder met onze grote camper in kleine straatjes vast komen te zitten. De afgelopen dagen hebben we inmiddels ook genoeg moskeeën van binnen gezien.
We reden Bursa voorbij en kwamen op een tolweg waar we als buitenlanders niet altijd snappen hoe het werkt. Meestal kun je doorrijden met de HGS kaart op de voorruit en dan ineens moet je weer betalen. Oleanders bloeiden langs en in de middenberm en regelmatig ook brem struiken en we kwamen door streken met grote percelen olijfbomen.
We verlieten de tolweg en volgden de D200 waar nauwelijks afval in berm of geul lag; slechts een enkel blikje of flesje. Maar ook de landerijen lagen er keurig geordend bij en groepjes mannen en vrouwen werkten op het land. Toch was niet alles zo perfect om te zien, want aan de voet van (nieuw gebouwde) huizenblokken ontdekten we schamele onderkomens en krotten.
Langs de weg stonden stalletjes of schuren waar potten en beelden in alle soorten en maten werden verkocht.
In de plaatsen waar we doorheen reden, hing soms de Turkse vlag halfstok en dat bleek als steunbetuiging voor de Iraanse president, die afgelopen zondag omkwam bij een helikopter crash.
Vervolgens liep onze route door een uitgestrekt landbouwgebied met alle soorten graan en grote graansilo’s, waar de bermen vrolijk kleurden in geel, paars en wit.
Het laatste stuk van de Zee van Marmara kwam bij Bandirma met olietankers weer in beeld, waar de prachtige weg mooi langs draaide.
Bij Denizkent keken we even naar een plek aan zee, maar die leek ons niet geschikt. We reden door naar een plek bij Lapseni naast een grasveld met er achter een wandel boulevard. We keken uit op de brug over de Dardanellen die naar het Europese deel van Turkije liep. De Dardanellen lopen vanaf de Golf van Marmara bij Lapseni naar de Egeïsche Zee en zijn 65 km lang. De breedte varieert van 1,2 km waar wij ongeveer stonden tot 6 km. Rechts van ons zagen we de ponten ook naar de overkant varen en die overtocht kost aanzienlijk minder dan over de brug, maar ben je langer onderweg.
Naast ons lag een groot omheind voetbalveld met kunstgras waar kinderen oefenden in dribbelen en bal bezit. Er stond een koffie- en ijstentje vlakbij ons en Jan kocht daar twee plastic bekers met heerlijk ijs waarvan wij smulden, zittend op eigen stoelen voor onze camper op het grasveld. Ria kon haar zonneklep even niet vinden, dus had haar zonnehoed op!
Tegen de avond was de boulevard mooi verlicht en werd het ietsje drukker met geparkeerde auto’s rondom, enkele wandelaars en spelende kinderen. Op het voetbalveld speelden nu volwassenen een wedstrijdje. De brug was ook hier weer mooi verlicht en veranderde zelfs steeds van kleur.
Een auto naast ons reed weg en een kleine Turkse camper schoof er direct tussen! Later deze avond reed de camper weer weg! Onderweg in ons kleine rondje Turkije kwamen we nauwelijks campers tegen en de ‘meesten’ die we gezien hebben, stonden op de camperplek in Istanbul.
Jan kocht na onze spaghetti maaltijd bij het mooi verlichte ijs- en koffietentje een lekkere espresso en de man wenste ons meteen een goede nacht! We vertelden het al eerder: de Turken die wij hebben ontmoet waren heel hartelijk en vriendelijk!

Geschreven door LaikaRiaJan