Vanmorgen bij 'Area Tropic Autocaravanas' in Castell de Ferro alles geregeld voor de camper en slechts tien euro afgerekend voor vertrek. Jan had voorlopig Ikea in Murcia uitgezocht, waar campers zijn toegestaan om te overnachten. Riet van plek 1 op camping de Grasplas had aangegeven dat haar dochter Ellen met haar man Erik ergens aan de kust tussen Cartagena en Valencia met een boot lagen. Zij en wij vonden het leuk daar langs te gaan als we in de buurt waren en wachtten op een precieze locatie.
We reden noordwaarts hoog door de Sierra Nevada en Sierra Baza richting Almeria met 30.000 hectare aan kassen waar tomaten, paprika’s, komkommers, courgettes en aubergines groeien, die merendeel voor de export zijn. Richting de zee was de lucht behoorlijk nevelig en zo ook het zicht op de stad Almeria en 'Castillo de Tabernas'.
In de grote provincie Almeria is de enige woestijn van Europa te vinden met kurkdroge dorre vlaktes, diepe canyons en grillige rotsformaties. De aanblik doet denken aan het Amerikaanse Wilde Westen met geel witte bergen. Deze bergen liepen door tot we bijna bij Lorca waren.
Ria kreeg onderweg van Ellen, de dochter van Riet, de juiste locatie van de jachthaven via Google door en het was heel verrassend te zien dat we daar vlakbij op het strand van La Marina Nieuwjaar vierden met de Nieuwjaarsduik. En waar we nu ook naar op weg waren. Wat een grappige toestand!
Met de nieuwe ingevoerde locatie reden we over de prachtige autobaan door de ruige bergen met ruïnes van oude kastelen en op tussenliggende grote vlaktes werd groene en rode sla verbouwd. Er stak een super warme en stevige wind op en de temperatuur liep op naar 27 graden. Op veel plekken lagen grote waterbassins, waarvan sommigen aardig indroogden.
Boven de tunnel van Lorca zagen we het gelijknamige kasteel staan.
Bij Murcia konden we in de verte een wazige blik werpen op 'Castillo de Monteagudo', waar bovenop een Jezus figuur staat die wel iets kleiner is dan bij Ria de Janeiro en passeerden hier al de rivier die uitmond in zee bij de haven met de zeilboot van Ellen en Erik.
Nu kwamen de boomgaarden met citrusvruchten en olijfbomen in beeld en al snel sloegen we af naar Guardamar del Segura waar in de haven ‘Marina De Las Dunas’ de boot van Ellen en Erik lag. Bij de slagboom kwam direct een soort havenmeester aangesneld en we konden met een toegangskaartje de haven inrijden, maar mochten er niet overnachten. Langs de duinenrij achteraan lag de zeilboot en er waren meer dan genoeg parkeerplekken.
We hadden Ellen en Erik wel eens eerder vluchtig gezien op de Grasplas en hun poedel wat vaker als die bij Riet logeerde. We werden aan boord van hun zeilboot geholpen en dronken koffie en thee. Deze zeilboot verhuren ze als B&B (zie foto), maar met uitvaren is Erik wel de schipper. In de haven lag nog een tweede boot die ze zelf opknappen en in de buurt hebben ze een huis gehuurd. Een ondernemend stel die steeds weer nieuwe dingen aanpakt. Het was heel gezellig met hen te babbelen over reizen en over Spanje en het was jammer dat we er niet mochten overnachten. Samen liepen we nog even de pier op bij de zee en konden het strand zien waar we op Nieuwjaarsdag jl. waren geweest.
We namen afscheid met het plan om bij een volgende trip door Spanje hier weer langs te gaan.
Morgen zullen we bij Fred en Blanche langs gaan om onze post met de kaart van Canal Digital op te halen en bleven dus in de buurt van Elche.
We reden nu een heel bekende route, die we ook met de fiets deden, langs La Marina en over de drukke weg dwars door de zoutmeren ‘Salinas de Santa Pola’ met flamingo’s. Voorbij Santa Pola zochten we een plek aan zee om te overnachten en schoven achter een Duitse camper. Jan had net de foto’s gedaan en Ria begon aan het verslag toen een Spaans busje stopte met een Duitse vrouw die vertelde dat ze daar afgelopen dagen door de politie allemaal weggestuurd waren. Dus pakten we toch maar ons boeltje weer en reden naar een punt waar heel veel campers stonden. We lazen dat ook hier campers twee dagen geleden weggestuurd waren, maar dan moeten er wel heel erg veel uit bed getrommeld worden. We zullen het zien!

Geschreven door LaikaRiaJan