Het was vannacht mooi rustig op de camping parking van Hotel La Ferma in M’diq. Er staan allemaal campers voor een nachtje, die van de haven van Ceuta of Tanger Med komen of er naar toe gaan. Onze Nederlandse ‘buren’ vertrokken al toen wij net opstonden. Na een kop thee gingen we lozen en water vullen en reden terug naar Tétouan over N13. Overal waren zowel manlijke als vrouwelijke vegers en schoonmakers langs en op de weg druk bezig en het zag er ‘spic en span’ uit. We passeerden het prachtige ‘Palais des Mariées’ met beelden en de rotonde met vogels. Onderweg uitgekeken naar slagers, maar die waren nog niet open en er werd alleen schoongemaakt. Bij de Marjane supermarkt ging Jan naar de slagerij afdeling en kwam terug met een prachtig middenstuk ‘filet pur’ of ossenhaas.
Over een stukje route van gister in omgekeerde richting reden we langs veel nieuwe wijken, luxe villa's en prachtige winkelcentra van modern Tétouan en zo langs ‘Stade Saniat Rmel’ voetbalstadion en ‘Garde Royale’ met paarden renbaan over de N2 het binnenland in. We sloegen al snel af om over de prima P4701 noordwaarts te gaan. Een fris en groen heuvelachtig gebied met overal gele bloempjes waar veel kleine kuddes geiten, schapen of een paar koeien rond liepen. Halverwege lag ‘Barrage Hassan Ben El Manhdi’ een enorm stuwmeer. In een druk gehucht vergaten we de hoek om te gaan, doordat we een man met een grote zak verse stokbroden in kruiwagen zagen lopen. We konden makkelijk draaien en de broden waren voorbij, al hing de vers gebakken geur nog in de camper!
We reden onder de autobaan en trein door en in Ksar es-Seghir kocht Ria bij een nieuw uitziende Boulangerie twee knapperige stokbroden. We sloegen af naar Tanger Med Port en net over de brug lagen de ruïnes van het Masmouda paleis en later fort uit de Portugese tijd, die weer bovenop de resten van een heel oude stad waren gebouwd. We tankten bij de laatste pomp vol diesel met cash geld, want we hadden nog genoeg in de beurs. Na een paar aarzelingen op het laatste stukje naar de haven door een aangegeven hoogtebalk van drie meter op een bord en boven de weg volgden we tenslotte gewoon een lijnbus naar de haven en als die dat kan dan wij ook!
Op het haventerrein moesten we eerst inchecken bij de juiste maatschappij en tickets krijgen, maar ons loket sloot omdat de vaart van half drie gecanceld was. Om vier uur zou het loket weer open gaan, dus eerst maar lekker lunchen en stukje verslag schrijven met foto’s.
Rond half vier zag Ria beweging bij het loket, ging er ook heen en had even later alles in handen. Nu konden we via vele controles naar het scan apparaat rijden en slechts vier voertuigen voor ons stonden de Nederlanders die ’s morgens al vroeg wegreden van de camping parking. De scan en hondencontrole was prima en we konden naar ingang 9 waar nog geen boot te zien was omdat die aan de andere kant nog moest vertrekken. Pas twee uur later konden we inschepen en veel campers moesten een schuine helling omhoog, terwijl wij dit keer beneden het ruim in mochten rijden. Vlakbij stond een zeer luxe vrachtwagen-camper van enorm formaat plus een aanhanger met een Mini Cooper. De eigenaar was een klein mannetje die heel hoog in z’n cabine zat.
Vlak voor vertrek naar de overkant waren de luchten prachtig oranje rood gekleurd en viel de duisternis snel in. Onderweg vermaakten we ons aan boord met lezen, broodje eten, appen en televisie kijken van onze laatste gigabytes.
Aan de overkant lang moeten wachten tot uitrijden en vervolgens in een lange rij vrachtwagens stukje voor stukje naar douane, maar met veel minder controles als in Marokko. In het licht van schijnwerpers gaat het lossen van containers in de haven de hele nacht door, wat met hijsinstallaties heel efficiënt gebeurt en wat prachtig is om te zien.
Vervolgens reden we ongeveer acht kilometer vanaf de haven naar de parkeerplaats in de buurt van Carlos het ticketbureau waar we 10 januari jl. begonnen. Er waren daar nog slechts twee plekken vrij, dus bomvol met campers die net terug zijn of morgen naar Marokko gaan.

Geschreven door LaikaRiaJan