Vanmorgen na een lange nachtrust goed uitgerust opgestaan en alles vlot in orde gemaakt voor vertrek. Het was bewolkt en niet erg koud. We namen afscheid van onze gezellige medereizigers Ruud en Annemarie en hun teckels Moos en Miep en reden eerst naar Momo garage voor motorolie. Het wachten op de olie duurde aardig lang en net toen we verder wilden gaan, kwam een auto èn een brommer aanrijden, beiden met 5W30, de gevraagde olie. Toen de monteur erbij kwam, raadde hij dit af en vond 10W40 beter. Dus opnieuw wachten, maar deze olie kwam sneller. Alle oude olie ging eruit en de nieuwe erin! Na betalen konden we net voor het middaguur wegrijden en kwam Ruud op z’n step nog even polshoogte nemen en namen we opnieuw afscheid van elkaar.
We reden langs verschillende garages, die allen druk met campers bezig waren, Tafraout uit over de smalle maar goed geasfalteerde R105. We reden door de Ammelne vallei, die zelfs zonder zon prachtig was. Hoe hoger, hoe mooier de amandelbomen bloeiden.
Door het gedoe met de olie waren we vergeten om de voorruit stofvrij te maken, dus regelmatig een waasje op de foto.
Er was gelukkig nauwelijks verkeer om te moeten uitwijken op de smalle weg en de brandweer camper ging aan de kant om in te halen.
Bij de splitsing naar Agadir namen wij de R106 richting Irherm en was het nog 175 km naar ons doel van vandaag. De weg was prima en niet meer zo smal en alles was bruin, roodbruin, geelbruin, grijsbruin. Sommige huizen verdwenen bijna in de omgevingskleur en de bomen met wit of roze bloempjes sprongen eruit. Vijftien kilometer voor Irherm zag het gebied er totaal verlaten, desolaat uit en kwamen we alleen de kudde geiten en schapen tegen.
Rijdend door Irherm kwamen ineens een paar vrouwen uit het niets aanrennen, maar ze waren net te laat en wij vroegen ons af of ze misschien mee hadden willen rijden of iets verkopen of bedelen.
Na Irherm was de weg slecht met knipgaten, kuilen of gleuven in het slechte asfalt of zelfs geen asfalt meer; dus regelmatig voorzichtig er door of erom heen rijden. De temperatuur was inmiddels gedaald naar elf graden en alleen de bloesem in de bomen zag er vrolijk warm uit. Een loslopende ezel langs de kant begon naast de camper mee te rennen. In de buurt van woningen of schooltjes zwaaiden kinderen enthousiast naar de camper in de hoop iets te krijgen. Een paar maal hielden we in om door het raam doosjes Smarties of kleine snoepzakjes in uitgestoken kinderhandjes te stoppen.
In de dorpjes of gehuchten werd het zeer op prijs gesteld wanneer we er langzaam of stapvoets doorheen reden, want dan ging een duim omhoog! En soms was het er zo uitgestorven, dat de honden midden op de straat lagen te slapen en pas langzaam opstonden als wij er vlakbij waren.
Toen de weg langs een brede droge rivierbedding liep, was er regelmatig helemaal geen weg meer en waren betonplaten die als brug dienden over de bedding weggezakt of ingestort of weggeslagen. Dan werden we erlangs geleid door het zand of grind. Op dit stuk kwamen we slechts één tot camper omgebouwde vrachtwagen tegen.
Zestig kilometer voor Taliouine, waar we vandaag heen gingen, was de ellende van de weg grotendeels voorbij en reed het voor Jan iets meer ontspannen.
Vlak voordat we bij de N10 waren, zagen we bovenop twee bergen de ruïnes van kastelen. Op de N10 was er meteen weer verkeer en in de stad Talioune veel bedrijvigheid.
Een paar kilometers voorbij de stad reden we camping Toubkal op en zochten we een beschutte plek met uitzicht. Het was zachtjes gaan regenen en we hadden eigenlijk slechter verwacht en ook met meer wind. We lazen van de sneeuwval op de weg Agadir naar Marrakesh en zullen zien hoe het morgen is: hier blijven of verder gaan!
Langs de hele route heeft Ria vreselijk veel mooie foto’s gemaakt zoals bijvoorbeeld van de prachtig ‘getekende’ bergen of gehuchten en Jan moest vandaag helaas een kleine keuze maken uit 297 geschoten plaatjes!!

Geschreven door LaikaRiaJan