Het koelde gisteravond snel af in het Keteldal van Tafraoute en de nachttemperatuur hier in het binnenland van vijf graden was aanmerkelijk koeler dan de vorige nachten met vijftien graden aan de zee.
En ook vanmorgen in de opkomende zon was het lange tijd fris met een koude wind. Gelukkig was het binnen niet echt koud en na een kop thee gingen we rustig ontbijten. De bakker moest op de deur kloppen om ons de zak kokos makarons te brengen.
We zagen het Duitse stel, dat tegenover ons stond, inpakken, want die verkasten naar een hoger gelegen plek. Annemarie en Ruud stonden op het punt om naar het centrum te gaan, maar hadden net als wij meteen het idee om samen op die plek te gaan staan met de campers als windscherm en een vrij uitzicht op de vallei.
Alles opgepakt en verplaatst en het duurde niet lang dat we tussen de palmbomen ons eigen terras met prachtig uitzicht mooi voor elkaar hadden. Jan dronk nog een kop koffie voordat wij op de fiets een rondje om het centrum maakten.
We parkeerden de fietsen en wandelden na een pleintje door de kippen- en vleeshal en daarna onder een overkapping niet eerder ontdekte fruit- en groente verkopers. We passeerden via een brug een droog kanaal om met een boog weer bij de winkeltjes met Marokkaanse kleding, Argan-producten en leerartikelen uit te komen. Op een plein bestelden we op een terras twee verse jus d’orange en kregen twee volle bierpullen met heerlijk vers sap voor 28 dirham (€2,60).
Terug bij de camper was het in de volle zon en uit de wind goed warm en Jan draaide de luifel uit om wat schaduw te krijgen. We vermaakten ons met lezen, puzzelen en genoten van het uitzicht en de lekkere kokosmakarons. Er kwamen verschillende mensen langs voor de was, nieuwe ruitenwissers, camperreparatie, opdrachten voor naaiwerk, of met heerlijke etenswaren en eieren en zelfs een kapper. Niet opdringerig en vooral heel vriendelijk.
Aan het eind van de middag namen we met onze ‘buren’ een drankje en toen een jongen met een afgedekte schaal met een soort vierkante dikke pannenkoeken kwam, kocht Ruud twee stuks. Het bleken vele lagen filodeeg met appel ertussen en het smaakte heerlijk met wat suiker erop.
Het Duitse stel, van onze plek, kwam even langs en ze hadden een zakje vleesstukjes bij zich om hoger op de heuvel een jong hondje bij te voeren, die door andere honden geen kans kreeg. De Duitser was een stoer mannetje, maar had een heel klein hartje! Annemarie en Ria liepen met hen mee en zagen hoe het angstige hondje z’n portie kreeg terwijl de anderen werden weggelokt.
Het werd opnieuw snel heel fris toen de zon onderging en ieder trok zich terug in eigen camper. Jan maakte het eten klaar met de malse ossenhaas, gebakken aardappelen en sla.

Geschreven door LaikaRiaJan