Deze morgen rustig vertrokken van de mooie nieuwe camping bij Aglou Plage en langs de route werd hard gewerkt aan nieuwe woonwijken. Tussen alle nieuwbouw woonde nog een enkeling van de oorspronkelijke bewoners in aftandse huisjes of tenten. De weg was prima, mooi geasfalteerd en met ongeveer 60km reden we rustig heuvel op en af met soms behoorlijke bochten. De heuvels en kloven waren bijna alleen maar bedekt met pollen cactussen.
Mirleft was al van verre te zien vanwege een woonwijk op een rots, waar achter al snel de afslag naar ‘ons’ strand van vier jaar geleden lag wat door twee rotsen werd omarmd (rode pijl). Jan nam de afslag naar beneden langs de parkeerplaats waar nu druk werd gewerkt. Op ‘onze’ plek direct aan het strand stonden nu weer een paar campers. We parkeerden de camper hier even om ons broodje te eten.
Jan reed daarna langs de bewerkte groene lapjes grond weer naar boven en in een van de zijstraten van Mirleft haalde hij groente, fruit en bij een slager ‘filet pur’ (ossenhaas). Hij had geen hele meer, dus nam Jan wat hij nog had. Acht honderd gram voor 12 euro!
Na een groepje overstekende geiten reden we Mirleft uit verder zuidwaarts en passeerden camping Erkounte, waar we al twee maal eerder stonden. De eerste keer nadat op de weg vlak ervoor door een andere camper onze spiegel eraf was gereden en die daar vakkundig kon worden hersteld. Het jaar opvolgend waren we hier even voordat we ‘ons’ strand bij Mirleft ontdekten.
Tien kilometer verder was bij Legzira een kleine parking beneden bij het strand dat toegang gaf naar de ‘Arche’, de boog. Gelukkig wenkte een bewaker naar wat bleek een kleine camperplaats te zijn voor max zes campers. Er was vooraan aan de rand een plek vrij met zicht op oceaan en strand onder ons. We maakten ons meteen klaar om lopend over de behoorlijk hellende onverharde weg af te dalen en waren ontzettend blij dat niet met de camper gedaan te hebben. Er bleek beneden niet genoeg ruimte voor onze camper en we hadden nooit meer omhoog kunnen komen over het losse grond- en stenenpad. Het laatste stuk naar het strand was nog erger en een quad stond schuin met de wielen vast. We lieten ons meteen op een van de terrasjes in een stoel zakken en genoten van een cappuccino en verse jus d’orange voordat we over het stevige zand naar de Arche liepen.
De Arche was een prachtige natuurlijke boog. Van verre klein maar dichterbij imposant en breed. Het was de moeite waard om hierheen te gaan! Dank je wel, Ruud, voor de tip!
Ria vond het jammer toen een groep met quads daar rond ging rijden, maar Jan vond het prachtig! Na een poosje in de schaduw in het zand gezeten te hebben, wandelden we weer onder de boog door terug en dronken nu allebei een verse jus op een strandterras. Nog een stukje verder lopend kwamen we bij een ‘trap’ die op de camperplek uitkwam. Dat was een hele steile klim en we moesten onderweg twee keer even stoppen.
Boven bij de camper heerlijk uitrusten op een mooi plekje. Ria maakte een rond Marokkaans brood met gesmolten kaas klaar voor een hapje. Naast de camper werden slangen klaargelegd om een watertank in een oude landrover te vullen. Jan wilde de twee slangen aan elkaar te verbinden met Duck tape, maar de man sneed dunne rubberrepen van een oude band en draaide die erom heen.
Terwijl Jan de foto’s bewerkte, zat Ria nog een poosje bij de strandtrap van het uitzicht te genieten en liep daarna een rondje over het bijna verlaten vakantiepark bij de camperplek.
Helaas konden we vanaf deze plek geen zonsondergang bewonderen, omdat er bewolking op kwam zetten.
Deze avond smulden we van heerlijke ossenhaas met stokbrood, kruidenboter, boontjes, tomaat en komkommer.
Kortom: een heerlijke prachtige fijne lekkere dag!

Geschreven door LaikaRiaJan