Deze morgen hoorden we wel het brommertje van de ‘broodjes man’, maar Ruud zou ook voor ons broodjes kopen, dus we konden blijven liggen. De broodjes lagen netjes klaar op ons tafeltje.
In de loop van de dag komen hier kooplui in oude ‘barrels’ om van alles aan te bieden: groenten, tomaten, uien en aardappelen, maar ook vis. Verder lopen ze hier te leuren met ruitenwissers of geven aan om iets te willen repareren.
Ria kwam er vanmorgen pas achter dat ook hier een wasmachine stond en zocht Ali om ervan gebruik te mogen maken. Iemand vertelde: als de auto er niet staat, dan is Ali weg! Toen hij terugkwam met half open kofferbak had hij voor verschillende mensen een gasfles of reparatie spullen opgehaald. De sleutel van het wasmachine hok kwam en we konden de machine tot 10kg vullen met een fijn één-uur programma van 60 graden!
In de tussentijd maakte Ria met Annemarie een ommetje over de naastgelegen camping, waar we altijd eerder stonden. Het was er stil met veel lege plekken, waarschijnlijk door de slechte recensies. Bijna iedereen ging nu naar Camping Soleil van Ali, die vriendelijk en klantgericht bezig was. Maar ook supergrote campers zelfs met aanhanger konden hier met gemak het terrein oprijden en waar dan ook een plek krijgen.
Het wasmachine programma was klaar en kon aan een paar van de vele aanwezige lijnen in zon en beetje wind opgehangen worden.
Daarna fietsten we dit keer de andere kant op langs nieuw gebouwde villa’s en een enorm aantal zwarte geiten. Na een stuk fietsen over de P2201 namen we de afslag over een doodlopende weg en kwamen bij oceaan en strand uit wat helemaal door vissers in gebruik was. Er werd op dat moment vanuit een boot vis verkocht naast trailers aan de waterkant. Her en der stonden verschillende zelfgebouwde hutjes en niemand lette erop dat wij daar rondfietsten om te zien of we misschien toch verder konden. Terwijl we terugfietsten hoorden we een telefoon afgaan. Het bleek een Marokkaan op een ezeltje te zijn, die nadat hij opgenomen had luid begon te keuvelen.
Weer bij de P2201 fietsten we een heel eind verder om af te slaan naar gehucht Ouassane. Eerst kwamen we nog langs het windmolenpark voordat we aan het eind van deze weg in het gehucht waren met een soort camping en meerdere hostels. Surfers klommen net een zandheuvel over richting oceaan. Wij parkeerden onze fietsen op de binnenplaats van restaurant La Grotte en dronken op het terras een drankje met prachtig uitzicht.
Toen we wegfietsten, stonden twee ezels in een container te zoeken naar eetbare spullen. De weg terug was bijna een lange afdaling en al snel kwamen we weer bij de hoek aan zee uit waar alles om surfen draaide met verhuur van planken, surfpakken of lessen. Ook waren er verschillende eettentjes en we besloten daar een hapje te eten met zicht op wat er zich daar allemaal afspeelde. Jan bestelde een visschotel waar ook Ria iets van mee at met patat erbij en twee bordjes salade. Als drankje namen we bananen sap, wat een soort smoothie bleek.
Weer op de camping waren onze buren met de teckels ook net terug van het strand waar vooral Moos het heerlijk vindt om in zee te gaan.
Ali maakte de warmwaterkraan weer in orde en met de waterpomptang van Jan sloot hij een nieuwe gasfles aan en vertelde meteen dat het gekregen nasi-kruidenpakje heerlijk was. Volgende keer nemen we meer voor hem mee!
We rekenden ook de camping af en voor iets meer dan zeven euro per nacht hebben we hier prima en gezellig gestaan.
Morgen willen we kijken of er nog plek is bij Devil’s Rock op weg naar Agadir.

Geschreven door LaikaRiaJan