Vanmorgen werden we op de overvolle camping al vroeg gewekt door het gepraat van Duitsers, het starten van campers die langzaam uit de volgepropte plekken weg moesten komen. Het was een ware uittocht en er kwam enige ruimte, die later weer snel vol zal staan.
Jan haalde snel twee verse stokbroden en tijdens ons ontbijt kwamen Ruud en Annemarie nog even gedag zeggen en reden ook weg.
Jan zette onze fietsen achterop, ging vuil water lozen en bij de ingang water innemen, terwijl Ria afrekende: we waren niet ingeschreven en onze betaling kon zo in eigen zak gestopt worden.
We reden over de R415 en N1 richting Larache en zagen het Marokkaanse leven op en langs de weg: een kudde schapen met herder, een man met ezel voor vervoer van spullen, uitstallingen van pottenbakkers, fruit- en auto-koffie-tentjes en schoolkinderen in witte blouses.
Het gebied van Larache is door de slingerende rivier Oued Loukkos, die uitmondt in de Atlantische Oceaan zeer waterrijk, moerasachtig met witte watervogels en heel in de verte ook groepen flamingo’s. De oude brug over de rivier was voor een deel ingestort. Larache is een grote havenstad en zoals bij alle kleine en grote steden is er politiecontrole aan het begin van de stad. Appartement gebouwen die onaf al helemaal verpauperd waren en waarin op de foto eentje ‘bewoond’ leek! Maar net als in Tanger was het station een modern gebouw. We twijfelden even of we een stop zouden maken, maar de camping lag aan de drukke doorgaande weg en dat leek ons niets!
Langs verschillende wegen kun je een koffiepauze nemen en in de ‘koffie’ auto’s langs de wegen staan steeds luxere koffie machines voor een bakkie!
Na Larache reden we nog een stuk over de N1 voor we afsloegen naar de P4214, die helemaal binnendoor langs tuinbouwgebieden liep. De weg was geasfalteerd, maar ook vaak niet en had enorme knipgaten of kuilen en ‘rafelige’ zijkanten en de zijstraatjes ervan waren vies en onverhard met plassen water. We passeerden een soort ‘Tuktuk’, met hoog opgestapelde en vastgebonden ‘waren’ en hetzelfde ook bij een vrachtwagen.
We kwamen in de buurt van Moulay de Bousselham, waar we eerder op een camping aan de Lagune stonden, maar die was er niet meer. Dus nu naar een kleine familie camping naast hun huis Le Nid du Hibou Khalil in een avocado boomtuin. Helaas kun je door de omheining de Lagune niet zien en het parkeren tussen de bomen is best lastig. Maar de verschillende familieleden waren erg vriendelijk en deden alles voor een goed verblijf. We stonden naast een Duits stel met camper en aanhanger, die gelijk met ons aankwam. Terwijl zij er op de fiets met onze tips op uitgingen, bleven wij nog een poosje zitten. Toen wij echter de weersvoorspellingen met regen voor de komende dagen zagen, besloten we morgen verder te gaan en fietsten ook even weg langs de lagune naar het hooggelegen plein van het plaatsje. Vanaf die plek konden we vanaf hoogte op strand en zee kijken, waar helaas geen vissersbootjes tegen de branding de zee opgingen.
Aan de zijkant van het ook verpauperde plein keken we neer op de Lagune en het lege campingterrein en besloten erheen te fietsen.
Buiten het afgesloten terrein stonden verschillende campers en werden we tegen gehouden door een Marokkaan, die ons een boottochtje in de Lagune aanbood. Wij vertelden dat we dat eerder met vogelexpert Hassan deden en gingen verder. En …. daar stond Hassan ook en we herkenden elkaar. Het was vooral voor hem jammer dat de camping sloot, want hij had een goede boterham aan zijn boottochtjes als vogelkenner met de campinggasten. Hij kende de camping waar we nu stonden, maar daar was het lastig om mensen te werven omdat die familie dat overnam. We wezen naar de campers op het parkeerterrein en hij vertelde dat die voor een enkele nacht daar gratis mochten blijven staan. We namen afscheid en van Hassan ook nog de groeten voor Marja en Herman! We fietsten terug naar de camping waar Jan de foto’s bewerkte en Ria aan het verslag begon.
Jan heeft nog via Whatsapp contact gehad met zijn familie om kleindochter Puck te feliciteren, die vandaag twaalf jaar was geworden. Hessel, Jan z’n zoon kwam nog even in beeld met een ijsmuts op; hij had voor de verjaardag van Puck Chinees gehaald. Bij ons in Marokko was het vandaag 23 graden, maar in Zutphen erg koud, wat Brent en Mees, de twee andere kleinzonen, via de video bevestigden!
Jan maakte voor het avondeten een deel van de zeeduivel klaar met salade, wortelen en gebakken aardappelen. Het was weer heerlijk!

Geschreven door LaikaRiaJan