Vanmorgen fietsten wij met z’n drieën naar het station van Assilah. Annemarie ging met ons mee en Ruud bleef op de camping met de hondjes. Verschillende laagjes kleding aan voor wanneer het fris of warm zou zijn. Terwijl we bij het station de fietsen in het gras aan een hekwerk wilden vastmaken, kwam er vlak naast beweging in een kledinghoop, die wij niet opgemerkt hadden. Een slaperig vriendelijk vrouwenhoofd kwam tevoorschijn en wij verontschuldigden ons voor het wakker maken. Met vier extra sloten stonden de fietsen veilig vast en excuseerden we ons nogmaals bij de inmiddels opgestane en nu wakkere vrouw.
Door een andere loketbediende dan gister werd weer vriendelijk gevraagd hoe laat we met de trein wilden, maar ook hoe laat weer terug en in welke klasse. Klasse 1 vond de beambte wat comfortabeler, maar wij wilden tussen de gewone reizigers in Klasse 2 zitten. Een retour Tanger voor drie personen 102 MAD, omgerekend bijna €10 = ruim drie euro per persoon!
Net als in een oude film (volgens Jan van Eddie Constatini), moesten we in een hoge trein klimmen en binnen bleek het bloedheet. Marokkanen droegen ook nog dikke winterkleding! Vanuit de trein zagen we alles vanuit een ander perspectief en de treinreis duurde een half uur.
In Tanger aangekomen stond bij een ander perron een TGV hogesnelheid trein klaar, die over een ander spoor reed en wij stapten een super moderne stationshal binnen. We dronken daar in de hal cappuccino en thee voor we naar buiten het plein opliepen. We zochten de “Hop ON en Hop OFF” dubbeldekker bus voor een rondrit door de stad, kochten drie kaartjes, die voor ons ‘niet ingezetenen’ veel duurder waren. We moesten nog een poosje wachten op vertrek en staken de weg over naar een super modern winkelcentrum. Het was er heel erg rustig, keken daar een poosje rond en maakte Jan een foto van zijn dames met vleugels!
Weer bij de bus zochten we op het bovendek een plek en met het rijden waren we in de frisse wind blij met onze extra aangetrokken kleding! De boulevard langs de zee was ruim en fraai aangelegd. Daar en op het strand waren allerlei activiteiten: op speelvelden voetbal of basketbal, op een hindernisbaan skaten of mountainbiken en op het strand pony of paardrijden. Bij de ooit prachtige glazen liftkokers van en naar ondergrondse parkeergarages waren alle ruiten versplinterd en de plek van de lift was een groot gat.
Bij de oude stad stapten we uit en moesten achter de stadsmuur met een behoorlijke helling omhoog klimmen op een pad waar een dode rat tussen de keitjes lag. Ook bij de winkeltjes liepen de straatjes nog steeds omhoog. We sloegen een druk steegje in langs kruiden-en olijfwinkeltjes en daarna nog met vlees en kip tot we in de vishal uitkwamen. Er lagen vele soorten vis, kreeften en garnalen, die daar meteen vers gepeld werden. Jan ontdekte zeeduivel in verschillende maten en kocht er eentje van twee kilo die keurig werd gefileerd en in stukken gehakt. Annemarie kocht een zak verse garnalen!
We verlieten de Medina en zochten op het plein ‘Place 9 Avril’ een plek om iets te eten. Een zeer opdringerige man van een eettent die ons de menukaart net niet in de ogen stak, moesten we bijna van ons afslaan en gingen daarom bij z’n buurman aan een tafel zitten. We kregen heerlijke sardines, inktvisringen en kip met fijn gesneden salade, patat, gele rijst, sausen en brood op tafel met verse jus d’orange en lang niet alles konden we op. Op het tafelkleed schreef de man keurig de prijzen onder elkaar en opgeteld waren we 240 MAD = 22 euro kwijt.
We liepen op het plein naar een halte van de Hop ON Hop OFF bus die nu slechts een keer per uur langs kwam. We wachtten op een bank heerlijk in het zonnetje en zagen van alles langs rijden en lopen (prachtige mensen). De rest van de busrit viel enigszins tegen en het meest spectaculaire was hoe de hoge en lange bus soms door smalle of door geblokkeerde straten met auto’s of bochten moest komen. Behalve de oude binnenstad met Medina is Tanger een aardig moderne stad, waar mooie dingen snel verpauperen door slecht of geen onderhoud. Er was wel een mooi muurschildering van een vrouwen gezicht op twee zijden van een flat!
Terug bij het station liepen Annemarie en Ria nog een winkel binnen en we moesten ons daarna haasten om de treintijd die op ons kaartje stond te halen. Bij de controle voor het betreden van het perron kon Ria niet eens zo snel haar kaartje uit de tas vissen en mocht toch doorlopen. In de trein was het aardig druk, maar we hadden een plek bij elkaar.
Ons Tanger bezoek was niet enerverend maar leuk en vooral gezellig genoeg om voor een keer te doen!
Voor het station in Assilah zat de vrouw die we ’s morgens wakker hadden gemaakt op een stoel naast onze fietsen en gaf heel voorzichtig aan dat ze er goed op gepast had. Jan en Annemarie besloten om haar daarvoor rijkelijk te belonen, ze kregen een kus op hun hand van haar en ze bedankte nog uitbundig toen we wegfietsten.
Terug op de camping stond deze, waar het maar kon, helemaal vol met campers en wij waren zelfs rondom ingebouwd met een Duitse groep. Degene die naast ons stonden bleken Nederlanders die net over de grens woonden en met die groep op terugreis was en morgen met de boot gingen. En aan de overkant stonden nu allemaal Italianen tussen de Fransen.

Geschreven door LaikaRiaJan