Op de parkeerplaats bij de kerk in Canet de Mar was het afgelopen nacht super stil en werden we pas tegen half negen wakker.
Het was licht bewolkt en bij de kerk kwamen een paar auto’s kransen en bloemstukken brengen, die erop duidden dat deze dag een begrafenis plaats zou vinden.
Wij vertrokken voor tienen en reden door sterk dalende en stijgende straten vol met drempels het dorp uit naar een autobaan langs de kust. We kwamen o.a. door het plaatsje Caldes d’ Estrac waar Ton en Ria een tweede huis hebben. Ton is onze nicht van het zwagersweekend. Wegens het overlijden van zijn zwager was hij net vertrokken naar Nederland. Anders waren we zeker bij hem op bezoek gegaan.
Slechts 14 kilometers verder reden we vervolgens weer oostwaarts terug naar de de AP-7 ‘Autopista De La Mediterrania’. Deze snelweg loopt meer landinwaarts langs Barcelona, maar het werd ook daar in de buurt en bij de afslagen wel steeds drukker. Bij de laatste afslag naar de stad stond op de nieuwe borden Tarragona aangegeven, maar ook al Algeciras in Zuid Spanje met een Arabische tekst waar de oversteek naar Marokko is. Boven de snelweg verschenen er ook meldingen dat er verkeersurveillance was van helikopters.
We passeerden tussen allerlei verschillende verkeerswegen in een flits in de diepte de reconstructie van een prachtige oude Middeleeuwse brug 'Pont del Diable' (duivelsbrug) over de rivier 'El Llobregat', die deel uitmaakte van de Via Augusta en tot in de 14e eeuw de enige brug over de vallei was.
Op veel plekken, zoals ook langs de autobaan stonden zelf gekunstelde hutjes of bouwvallen waar mensen "wonen".
Nog voor Tarragona verlieten we de snelweg om aan de kustweg bij de Lidl boodschappen te doen en met verse broodjes te lunchen.
Een stukje verder op deze kustweg N340 kwamen we 20 kilometer t.n.v. Tarragona langs drie rotondes waar midden op de eerste een Romeinse triomfboog stond ‘Arco de Berà’. De boog werd rond 13 vóór Christus gebouwd en de inscriptie op de boog is deels bewaard gebleven. Deze boog staat aan de Via Augusta, een Romeinse weg die door keizer Augustus begin 1e eeuw was hersteld. De boog gaf de grens aan van district Tarraco. Berà was graaf van Barcelona, die in 801 zijn grondgebied uitbreidde tot aan Tarragona met deze boog op de grens. Op de volgende twee rotondes stonden twee (moderne) sculpturen van een Romeinse decurion (bevelhebber) en van een lokale krijger met lang haar.
Soms ontstond er plotseling een file, waarbij iedereen op de rem moest gaan staan; zo ook door een aangereden en uitgebrande oude camper die nog niet weggehaald was en vlak naast de rijbaan stond.
In de omgeving van grote steden, al eerst bij Barcelona en daarna bij Tarragona, hing overal een soort mist wat zeker een smoglucht was.
Hier in Spanje was geen wateroverlast bij rivieren en stroompjes, zoals in vele andere delen van Europa wel te zien was.
We passeerden de Ebrodelta en de rivier Ebro was gewoon breed.
Onderweg naar een uitgezochte overnachtingsplek keek Ria naar de weersvoorspelling, die veel bewolkte dagen aangaf. De camperplek waar we in Salinas meerdere dagen heen zouden gaan, had op dit moment geen stroom, wat normaliter voor ons geen probleem is met zonnig weer met zonnepanelen. Nu was het twijfelachtig en besloten voor de zekerheid een andere plek te mailen. Deze had nog een vrije plaats voor meerdere dagen en Ria meldde ons af voor de plek in Salinas.
Ondertussen kwamen we aan in Grao de Castelló waar vlakbij zee en naast een planetarium ‘Parking Municipal de Autocaravannes’ was met bijna alle voorzieningen: lozen van toilet en vuil water en inname drinkwater. We hadden vreselijk veel geluk met nog één vrije plek, want na ons reden er tot in het donker velen tevergeefs het terrein op. Die reden dan maar door of vonden langs de stoeprand in de straat erachter een plek, maar daar was al snel ook geen plaats meer. Er is hier ook controle van kentekens, zodat je niet langer dan 72 uur op deze plek staat!
Jan wandelde een rondje naar het mooie brede strand. Vanaf het strand maakte hij een foto richting onze camperplaats (bij de gele pijl). Een plek die in de zomer waarschijnlijk ook heel druk bezocht wordt!
Daarna maakte Jan het eten klaar en aten we een heerlijke stamppot Fuksandivie!

Geschreven door LaikaRiaJan