Op de camperplek bij het haventje van Argelès-sur-Mer scheen aan de rand vanmorgen al volop de zon, terwijl wij nog in de schaduw stonden en het slechts vier graden was. Ondertussen zijn we aan het idee gewend dat de nachten koud zijn.
Jan belde met Canal Digital en een manlijke persoon stond hem te woord en regelde op een gemakkelijke manier, dat er een nieuwe geïntegreerde kaartmodule naar onze dochter Tamara in Zutphen zou worden gestuurd. Met haar was al afgesproken deze op te sturen naar een beheerde camperplek, die we nog moesten zoeken en (opnieuw!) bespreken.
Om half elf verlieten we de plek, net als alle anderen die op doorreis waren, terwijl een aantal ‘vaste’ campergasten achterbleven, die hier voor langere tijd verblijven.
We reden weer van de kust af en kregen door de voorruit mooi zicht op de Catalaanse Pyreneeën met op de toppen nog sneeuw.
Het was slechts dertig kilometer naar de Spaanse grens, maar over de D900 door het smalle winkelstraatje van het Franse grensplaatsje Le Perthus was het in de drukte ‘kruipen’. Met heen en weer gaande brede voertuigen was het vreselijk opletten langs geparkeerde auto’s, waarvan enkele spiegels al waren afgereden omdat ze niet ingeklapt waren.
We reden Spanje binnen en tankten daar diesel bij een pomp in Jonquera, waar voor campers een aparte loos- en vul-plek was. We namen daar ook maar meteen een lunch pauze.
Vervolgens gingen we verder over de tolvrije A7 richting Gerona en maakten al snel een stop om te zoeken naar een ‘postadres’ camperplek richting Zuid Spanje. Dit bleek nog niet eenvoudig, aangezien velen al volgeboekt waren. Gelukkig bleek er op dezelfde camperplek in Salinas (buurt Alicante), waar kennissen de afgelopen weken stonden, nog plek.
Ondertussen zochten we ook meteen naar een overnachtingsplaats en wilden eigenlijk in de buurt van Barcelona naar een voor ons bekende plek gaan bij de sportvelden van Colonia Güell. Hier stond ook een mooi kerkje met een crypte van Gaudi. Helaas bleek dit geen camperplek meer te zijn!
Ria vond een overnachtingsplek in Canet de Mar en we verlieten de A7 om over een bochtige weg door een Nationaal Park naar de kust te draaien. In Canet de Mar moesten we omhoog rijden door allerlei straatjes met verkeersdrempels, waarvan Jan de eerste niet in de gaten had en alles omhoog 'vloog'. We kwamen uit op een rustige plek met zicht op een mooie kerk, zowel aan de buitenkant als binnen.
Er stond nog een andere camper, maar die reed rond vijf uur weg, misschien na bezoekje aan Barcelona met de trein?
Jan maakte een wandeling de heuvel af richting de zee, maar die bleek verder dan gedacht en hij moest zonder de zee gezien te hebben weer omhoog klauteren naar het kerkplein!
Ria was vroeger (60 jaar geleden!) met haar ouders, broertje en andere familieleden op een camping in Arenys de Mar, dat hier vlakbij ligt.

Geschreven door LaikaRiaJan