Afgelopen nacht was de temperatuur opnieuw erg laag, maar met de flanellen dekbedhoezen hadden we er nu helemaal niets van gemerkt.
Bij het opstaan even de verwarming aangehad, maar met de zon kon hij snel weer uit. Het weer was wat fris maar ook prachtig. Schoolkinderen uit de buurt kwamen in groepen naar het (sport)veld voor onze camper gelopen en kregen daar gym- of sportles.
Net na elven wilden we het stadje Le Bugue gaan bekijken, maar na een blik achter de deur van onze douche in de camper moesten we daar eerst een waterballet gaan opruimen. Geen lekkage of iets dergelijks, maar de aan- en uithendel van de douche bleek verschoven en die stond nu op AAN. In een plastic mand stond wel drie cm water en de inhoud ervan was drijfnat, maar ook een heleboel andere spullen naast de mand. Jan spande een drooglijn om zoveel mogelijk spullen op te hangen.
Daarna stapten we op de fiets naar de overkant van de Vézère en ontdekten al snel de schoonheid van deze ondiepe en heldere rivier: watervalletjes, prachtig groen gekleurde bodemplanten in het stromende water en veel witte zwanenpaartjes met hun grijsgekleurde jongen, witte en grijze reigers en aalscholvers.
We fietsten door smalle straatjes naar de kerk met een voorgeschiedenis van een benedictijnenabdij al uit de 9e eeuw. Het huidige kerkgebouw Saint-Sulpice stamt uit 1869 en is gebouwd in een steen-neogotische stijl, die we ook bij de kerk in Bergerac zagen. Heel opvallend waren hier de zevenentwintig gebrandschilderde ramen die tot de mooiste van de Dordognestreek behoren. Als je regelmatig deze kerk zou bezoeken, had je genoeg te zien bij deze ramen, die allemaal een verhaal vertelden. Ook het orgel is een van de opmerkelijkste in de Dordogne en Nieuw-Aquitaine en gebouwd door een belangrijke Franse orgelbouwer Gaston Maille.
Bij een bakker kocht Ria een vers stokbrood, een appel- en notenbroodje, wat we daarna bij de camper met een kop koffie en choco op aten.
Daarna maakten we ons klaar om weer aan de overkant een heel eind langs de rivier Vézère fietsen. Het merendeel ging over alleen fiets- en wandelpaden of een met hekwerk afgescheiden pad langs een minder grote weg.
Met aan onze rechterkant de prachtige rivier reden we door kleine bossen met knisperend geluid onder onze wielen door droge bladeren, langs weinig eetbare grasvelden met een grote groep koeien en super mooie optrekjes met bijgebouwen. Er doemden na bijna 20 km aan de overkant van de Vézère hoge rotsen met grotwoningen op en we zochten een opgang naar een brug om daar te gaan kijken. Heel jammer, maar die vonden we niet en op de kaart zag Ria toen we terugkwamen, dat de weg naar de brug veel hoger lag.
We fietsten bijna dezelfde route terug en staken ook bij andere bereikbare bruggen niet de rivier over, omdat we aan de overkant langs een grote drukke weg moesten rijden met ook behoorlijke hoogteverschillen.
Terug in Le Bugue bezochten we de Hyper Intermarché, een prachtige grote goed gesorteerde supermarkt voor enkele boodschappen voor de avondmaaltijd. Het werd witlof met een heerlijk stukje tournedos met spekband. Ook scoorden we hier een rol escargot boter, niet voor escargots maar voor op een toost of stokbroodje.
Toen we weer bij de camper waren, was het nog steeds prachtig en zelfs warm weer en konden we tot na zessen nog heerlijk buiten zitten lezen in krant of boek.
In de avond keken we naar de wedstrijd van het Nederlands elftal tegen Griekenland, wat eindelijk positief uitviel voor Nederland.

Geschreven door LaikaRiaJan