In de vroegte toen het nog donker was, hoosde het vreselijk en onze plannen voor vandaag zagen we letterlijk in het water vallen.
We wilden bijtijds met de camper naar Roscoff rijden, hem daar parkeren en met de fietsen op de boot naar het eiland Île-de-Batz gaan.
Het werd wel weer droog, maar bewolkt en somber toen Jan met de fiets in het centrum van Saint-Pol-de-Léon verse broden ging kopen.
Tijdens ons ontbijt knapte het goed op, kwam de zon tussen de wolken tevoorschijn, maar met onzeker weer en aan de late kant om over te varen, veranderde onze plannen.
We reden wel naar Roscoff om te bezoeken en Jan deed tevergeefs een poging om de camper op de lange pier bij de oude haven met bakkenvol visnetten te parkeren. Het stond overal vol en we moesten naar de grote haven met oa de oversteek naar Cork in Ierland, waar plek genoeg bleek.
We fietsten langs de zee naar de oude stad en wandelden daar een rondje. Veel kunstenaars hebben dit plaatsje bezocht maar er waren, behalve de herdenkingsplaat aan de dichter Tristan, geen spectaculaire dingen om te zien. Er was wel een mooi zicht op de met bootjes bezaaide drooggevallen haven met gezellige eetgelegenheden rondom. Het eiland Batz zag er in de verte niet erg aantrekkelijk uit. Prachtig bleek wel de typisch Bretonse kerk uit de 16e eeuw met ‘gaten’ in de torenspits. De muffe geur van een vochtige oude kerk kwam ons tegemoet, maar binnen was het verrassend. In het hoofdaltaar mooi houtsnijwerk, gedraaide pilaren met druiventrossen en kinderen die de zijkanten omhoog hielden, een plafond wat bekleed leek met stof, twee (door Engelsen aangeboden) witachtige biechtstoelen en een beeldschone doopvont. Elke keer zag je weer iets nieuws en Ria stak daar een kaarsje op.
Terug bij de camper zagen we dat auto’s, campers en vrachtwagens na controle de Ferry naar Ierland in mochten rijden.
Wij lunchten met een broodje en zochten 40 km verder een overnachtingsplek bij Kerlouan.
We reden bij de haven van Roscoff weg, kwamen langs Saint-Pol-de Léon, heel erg veel velden met vooral koolplanten en ook wat met rode ui en prei.
We gingen hoog en laag door het heuvelachtige Bretonse landschap, waar de witgepleisterde rechte huizen er allemaal hetzelfde en vooral saai uitzagen. Huizen gebouwd met een ruige stenen sprongen er uit.
Onze route werd regelmatig onderbroken door wegwerkzaamheden en volgden de ‘deviation’ borden.
We hadden bij Kerlouan een camperplek in de beschutting van duinen uitgezocht in een gebied onder particulier beheer: Aire de Camping-Car de Meneham. Het gebied is vooral bekend om z’n grote ruige rotspartijen op land en bij de zee en kunstenaars maken er in hun afbeeldingen gebruik van.
Aan eind van de middag maakten wij een wandeling over het naastgelegen duin heen naar het zandstrand.
In de verte waren die enorme stenen al indrukwekkend en helemaal wanneer je in de buurt kwam of ernaast stond. Je kon er door de vormen van alles bij bedenken. Bij het haventje liepen we weer omhoog en over een paadje door de duinen terug naar de camper.
Een mooie dag die wat minder mooi begon!

Geschreven door LaikaRiaJan