Toen we rond negen uur wakker werden, vielen er al snel een aantal fikse buien. Na het ontbijt maakten we tussen de buien door gebruik van de douches en deed Jan daarna onder een afdak de afwas van gisteravond, omdat het toen te donker was.
Na grijs water en toilet lozen en de watertank vullen (met 100 liter water) reden we pas om kwart voor twaalf van de super aardige camping af. Ons plan was om 170 kilometer verder te gaan naar een parkeerplek in de buurt van Cherbourg aan het Kanaal.
We tankten diesel bij een Super U, maar de pomp stopte voordat de tank vol zat. We kunnen echter weer een aardig eind verder. In een dorp konden we langs de weg stoppen om bij een drukke Boulanger Patisserie nog warm stokbrood en een appelbroodje te kopen; er stond een lange rij mensen tot buiten de winkel!
De route liep door een heuvelachtig gebied tot de rondweg om Caen, waar Ria nog net een foto van de brede Canal de Caen à la Mer kon maken, omdat ze de kaart aan het bestuderen was.
Vervolgens gingen we de N13 op, een recht toe recht aan soort autoweg richting Cherbourg in een bijna vlak en saai landschap. Na 20km veranderde dat gelukkig door meer begroeiing en heuvels.
Bij gebrek aan picknickplekken langs de N13 zochten we een plek in een dorpje waar we lunchten met ons verse en knapperige stokbrood, dat helemaal op ging.
Vlak nadat we verder reden, kwamen we langs het indrukwekkende La Cambe, waar 21.000 jonge Duitse soldaten van 18 tot 25 jaar uit WO II begraven lagen. Jaren geleden hebben we deze sobere plek al een keer bezocht.
De weg liep onder Canal de Carentan à la Mer door, dat tussen Utah Beach en Omaha Beach in zee uitkomt.
Bij Cherbourg ging de N13 naar rechts en via de D901 en een erg smalle binnendoor weg kwamen we bij onze uitgezochte plek in Bretteville met een keurig toiletgebouwtje. Toch bleek de plek, waar veel mensen stopten om te zwemmen, niet helemaal naar onze zin, hij was erg schuin.
Over de D116 reden we terug naar Cherbourg en hadden geluk bij Tourlaville, waar we even stonden te wachten. Een busje reed weg van een plek met zicht op zee en Jan schoof de camper tussen de auto’s.
De stoelen hebben we op het strand gezet, waar mensen lagen te zonnen of te genieten van deze zondagmiddag en kinderen in het zand speelden. Veel mensen maakten een wandeling over een soort pier tot het einde met een uitzichtpunt. Na een open verbinding in het water lag er weer een dijk met aan het eind een fort.
Cherbourg is al sinds de oudheid een fort en beschikt sinds de 10e eeuw over een kasteel dat de kust van Cotentin (waar wij nu staan) beschermt. Voor ons ligt Île Pelée (de 4e naam inmiddels) het meest noordelijke eiland van Frankrijk met een eind 19e eeuw gebouwde dijk dat leunt tegen dat eiland met erop een verdedigingsfort.
Het begon te regenen en we legden de stoelen onder de camper om ze een half uurtje later weer neer te zetten. Auto’s reden naast onze camper af en aan, een groep jongelui ging zwemmen in zee, mensen wandelden met hun hond over het strand en motorrijders maakten een stop. Tot half acht zaten we op het strand en trok de lucht dicht. Vervolgens kwam rond acht uur de zon weer even onder de wolken door.
Vanavond werd code oranje voor het weer aangegeven. Er zou een storm kunnen komen met veel regen en onweer. Vanuit de camper konden we boven de zee het weerlicht zien en het donderde achter de camper. Tot nu toe heeft het nog weinig overlast gegeven.
*Aantal niet benoemde foto's van onderweg: route, omgeving, vakwerkhuizen, bloembakken, dorpjes, rotondes, opgestelde verkoop machines, uitzicht en weggetjes.

Geschreven door LaikaRiaJan