Na een zeer stille nacht hoorden we vanmorgen pas het geluid van de motoren van een groot vrachtschip dat op de Donau langs voer. Na een kop thee verlieten we de Park4Night plek bij aanlegsteiger Essing en reden verder over de 299, waar we eerst bij tankstation onze bijna lege dieseltank vulden. Midden in Beilngries konden we een stop maken bij een parkeerplaats. Jan kocht vlees en worst bij de plaatselijke Metzgerei en Ria liep naar een bakker / lunchroom voor verse broodjes en iets voor bij de thee. Dat laatste bleek heel lastig met al die uitgestalde lekkernijen en ze koos er drie uit: een grote ronding gevuld met appel, een aardbei taartstuk en een bladerdeeg gevuld met room, vruchten en chocolade. Onderweg aten we onze heerlijke broodjes bollen op. We kwamen langs kleurrijke velden, mooi aangelegde rotondes met planten en rotondes met kunstwerken. Onze route werd regelmatig aangepast doordat de weg was afgesloten en omleidingen volgden. Jan zette de snelweg weer in de navigatie, maar dat bleek later toch niet zo handig. Het zou ondanks de omweg sneller moeten zijn, maar het was vlakbij Neurenberg gewoon erg druk en om op de uitgezochte plek te komen moesten we daarna nog een heel stuk binnendoor achter zeer langzaam rijdend verkeer.
Voor in de middag kwamen we aan bij een betaalde camperplek aan in Marktbreit aan de Main, waar we konden lozen, toilet legen en water innemen. Helaas was het geluid van de naastgelegen weg goed hoorbaar en bijna nergens zicht op de rivier, maar we zetten de camper hier toch op een van de ruime plekken. Achter elkaar kwamen er campers binnen en we namen het risico niet om te kijken of er bij de andere camperplaatsen nog plekken vrij waren.
Dus luifel uit en in de schaduw daarvan en ook van een boom bij de thee ons eerste grote heerlijke gebakstuk samen gedeeld. Daarna ging Jan een rondje fietsen om bij een camperbedrijf een schuifje voor de toiletunit te kopen. Het bedrijf bleek gesloten en Jan fietste langs de andere camperplekken, die ook praktisch vol stonden. In Marktbreit bij het riviertje om het kasteel was midden op het water een kunstwerk van hout. Het was de techniek die Jan Samsom ook altijd toepast. Wonderbaarlijk dat hier in het zuiden van Duitsland een zelfde kunstwerk stond. Om van de schrik en de verrassing bij te komen, dronk hij op een terras een regionaal biertje.
Ria was ondertussen met de verslagen van twee dagen begonnen, wat niet gemakkelijk is wanneer het van de dag ervoor is. Toen Jan terug kwam, nam hij een verfrissende en verschonende duik bij het strandje in de Main. Hij zeepte zich lekker in en kon alles weer gemakkelijk afspoelen.
Daarna het eten gekookt en het vlees van de slager gebraden en buiten gegeten en afgewassen. Ondertussen was het geluid van de naastgelegen weg al een heel stuk minder doordat het verkeer afnam.

Geschreven door LaikaRiaJan