Afgelopen nacht in slaap gevallen met het geluid van blaffende honden!
Vanmorgen kwam de zon nog op achter de citroenbomen en zelfs ver erover heen en om acht uur speelde het carillon in Noto een leuke melodie. We wisten dat de temperatuur een stuk lager zou worden. Gister was het nog 21 graden en vanaf vandaag dagenlang rond de 14 graden of zelfs nog minder.
We maakten allebei gebruik van een warme douche op de camperplaats, waarbij geen tijdlimiet was; heerlijk zonder haast!
Helaas bleek hier geen wasmachine aanwezig en zullen we morgen in Avola naar een selfservice wasserette gaan en de hele reutemeteut (met kleurdoekje) in de grootste machine stoppen.
Toen we vooraf aan deze reis onze medicijnen voor drie maand in orde maakten, was Ria vergeten om ook haar halfjaarlijks spuitje voor kalk aan te vragen. Daar kwam ze achter toen de apotheker uit Zutphen belde toen we al in Italië waren, of deze misschien niet meer nodig was.
In Taormina kon een apotheker de spuit zonder problemen verzorgen, maar omdat deze uit het ziekenhuis moest komen, werd vijf uur in de middag voor ons te laat om terug te fietsen. Met schemer gaan we niet langs een drukke weg fietsen!
Later was het lastig om met de camper bij een “Ospedal” ziekenhuis te komen of te parkeren om dit meteen daar te regelen, dus vandaag met de fiets in Noto een nieuwe poging gewaagd.
Pater Pio stond hier als beeld pontificaal voor het ziekenhuis en misschien, omdat wij hem als bedrieger zien, brengt hij ons geen geluk! Vorig jaar op weg naar zijn laatste rustplaats kregen wij een vreselijk verdrietig telefoontje en vandaag bleek de ziekenhuisapotheek gesloten!
Dus toch weer naar een “Farmacia” gegaan. De apotheker zag echter geen mogelijkheid om voor Ria als buitenlander en zonder recept van specialist dit te regelen. Ineens bleek het toch wel mogelijk om het spuitje bij hem te kopen voor ruim drie honderd euro! Geen bezwaar om te kopen, maar wel de plotselinge draai eraan! Wordt vervolgd!
We fietsten verder in het huidige Noto, dat na de hevige aardbeving in 1693 opnieuw was opgebouwd, waardoor er veel barokke elementen te vinden zijn. De oude stad ‘Noto Antica’ van vóór de aardbeving lag 12 km verder en was totaal verwoest. Bij de huidige stad zijn bij kathedralen en kerken zoveel details te zien, dat je soms niet weet waar te kijken, tot rijk versierde balkons die je allemaal wel wilt vastleggen.
Het ontwerp van deze nieuwe stad was gebaseerd op een regelmatige, rechthoekige rasterindeling in tegenstelling tot de oorspronkelijke kronkelende wirwar van middeleeuwse straatjes. Met de barokke idealen van de initiatiefnemer en van drie grote experts plus drie lokale architecten kreeg dit project vorm.
Noto werd zo in drie stukken verdeeld en gescheiden van elkaar door parallelle straten, waarbij de zon in alle delen kon worden gezien, behalve vandaag voor ons door de bewolking met ook nog een ‘giga’ regenbui. Het bovenste deel van de stad werd gereserveerd voor de adel, het middelste voor de geestelijken en het laagste deel voor het gewone volk.
De belangrijkste kerken en palazzi, die helaas allen gesloten waren, werden gebouwd met tufsteen, dat het zonlicht absorbeert en gebouwen er prachtig goudkleurig uit kunnen zien. Vooral bij zonsondergang moet dat heel spectaculair zijn! Wij zagen echter smerige gebouwen, maar heus wel met die fantastische details. Met een plotselinge stortbui op ons hoofd werd het er in drijfnatte kleding niet mooier op.
Toen het droog werd, kwamen we langs de heel aparte foto trappen waarvan de tweede er gehavend uitzag met loslatende delen. Verder gingen we naar de Porta Reale en dronken daar bij een barretje cappuccino en verse sinaasappelsap met een traditioneel Siciliaans Cassata gebakje erbij. Hierna fietsten we nog wat rond en daalden weer af naar de camperplaats, want Ria werd rillerig door de natte kleding.
Jammer, want we hadden graag nog meer tijd willen dwalen door deze prachtige stad, het barokhoogtepunt van Sicilië en misschien zelfs van heel Italië. Noto staat op de Werelderfgoedlijst van de Unesco!

Geschreven door LaikaRiaJan