Na een koude nacht deden we vanmorgen op camping Aqua Dolce in Levanto zo rustig aan dat onze treinreis naar de Cinque Terre pas halverwege de dag, tegen een uur of twaalf, begon.
We liepen de camping af naar het station van Levante en kochten we twee dag tickets op naam voor €11,20 pp voor pensionado’s.

De Cinque Terre ligt een Nationaal park met dezelfde naam en bestaat uit vijf dorpjes langs de Italiaanse kust in Ligurië en staan op de UNESCO werelderfgoedlijst. Deze van oorsprong arme vissersdorpen waren voor de aanleg van de spoorlijn aan het einde van de 19e eeuw alleen per boot of te voet te bereiken.
We besloten om te starten bij het verste dorp, wat achteraf de beste keuze was, want die bleek aardig pittig met veel trappen. Wat we niet verwacht hadden, dat de trein bijna alleen door tunnels reed en in de buurt van de stations er pas uit kwam.

We stapten uit bij het zuidelijkste Riomaggiore met een oorsprong die al dateert uit de 8e eeuw toen bewoners uit de Vara vallei een milder klimaat zochten. Het dorp ligt tussen steile kliffen waarbij het lijkt of de gekleurde huizen op elkaar gestapeld zijn.
In het haventje liggen de fleurige fel blauwe boten nu nog op het droge en naar boven klauterend over veel trappetjes had je een prachtig zicht op zee en haven.
Maar daarna moesten we weer over veel treden terug naar het station, waar we opnieuw via trappen naar het juiste perron gingen en dat voelden we nu al in onze benen.

Het tweede dorp was Manarola, waar we door een straatje liepen, waarin de boten geparkeerd lagen.
Boven aan de zeekant lunchten we bij een visrestaurant met Risotto Fruiti di Mare en witte wijn. Het was heerlijk!

Het derde dorp Corniglia is het enige dorp waar je niet bij aankomst met de trein meteen in het dorp staat. Er stond een shuttle busje klaar om mensen met een Cinque Terre kaart die niet wilden lopen te vervoeren.
We zochten een paar mooie uitzichtpunten en aten er een heerlijk ijsje, wat we opaten terwijl we op het busje wachtten.

Bij Vernazza, het vierde dorp gesticht rond het jaar 1000, kon je vanaf de hoofdstraat door een grot de zee zien en leek het haventje een groot zwembad (natuurlijke haven) en met de trappen rondom een openlucht theater. In de Middeleeuwen werd het hier als marinebasis gebruikt in de strijd tegen de Saraceense piraten. Rechts van de haven zaten veel bewoners op bankjes of muurtjes al dan niet met een glaasje bij elkaar. Daar was ook een heel oude kerk Santa Margherita di Antiochia, waar de deur openstond en op dat moment een dienst was, waar Ria achterin voorzichtig een foto maakte, ook van het aparte halfronde orgel.

We waren al best moe, maar wilden de vijfde meest noordelijkste en grootste Monterosso al Mare toch niet overslaan en alles was redelijk vlak om te lopen. Toch vonden we dit dorp, snel gezien, de minste van allemaal en sprong alleen een gespierd beeld van Il Gigante boven het mooie brede strand op. Maar we hebben de Borgo Antico en gestreepte marmer kerk San Giovannie niet gezien of liever gezegd niet bezocht!
Ook zagen we daar een ‘aardige’ parkeerplaats aan zee waar ook campers stonden met mensen die de Cinque Terre bezochten.

Ons laatste rit met de trein ging terug naar Levante, waar we rond 19.00 uur doodmoe op de camping kwamen.
Natuurlijk hebben we de vijf dorpen in een notendop bekeken, maar voor zeventigjarigen, wat wij zijn, was het prima!
Jan had er nog wel moeite mee dat er mensen in de bus voor hem opstonden, zodat hij kon gaan zitten!!
Dan ben je toch echt oud als ze dat doen.

Geschreven door LaikaRiaJan