Deze zondag was Maarten, de zoon van Ria jarig en ze had hem vannacht na middernacht alvast een berichtje gestuurd.

Vanmorgen stonden er bij het openen van de verduistering vele campers bovenop de rotsen, die gister nog laat en vanmorgen vroeg waren aangekomen; allemaal Italianen die in het weekend op stap zijn.
Een Italiaans echtpaar maakte gister, nadat ze vlak naast ons waren gaan staan luidruchtig ruzie, dat Ria wilde gaan zeggen om dat ergens anders te doen. Vanmorgen zette de Italiaan de stoelen buiten en nu met duidelijk hoorbare muziek.
Gelukkig hadden wij het plan om weg te gaan.

De Fransen uit Dijon kwamen gedag zeggen voordat ze naar Polignano gingen wandelen en wij reden opnieuw noordwaarts.
Ruim tien kilometer verder reden we Mola di Bari in voor een paar boodschappen bij de Lidl.
Vervolgens langs de kerk en de haven om over de ‘Lungomare’ langs de zee te rijden waar het vanwege de zondag enorm druk was.

We passeerden onze bezochte Laika dealer en lieten de havenstad Bari liggen om ruim 150 kilometer verder bij de ‘uitstulping’ boven de ‘hak’ op de hoogte van Napels een camperplek te vinden. De eerste honderd kilometer was het ook op de wegen ontzettend druk.
We kwamen langs de ruïnes, overblijfselen of bouwvallen dat ooit aardige huisjes of huizen waren, vaak op prachtige locaties, zelfs van niet afgebouwde appartement gebouwen.

We lieten de stad Foggia liggen en er waren binnendoor richting de ‘uitstulping’ enorme velden met druivenstruiken met in de buurt een wijnindustrie met super grote metalen silo’s. Hier werd de dure Angarano wijn geproduceerd, goedkoopste flessen vanaf 12,50 euro! Nooit verwacht dat dat in zulke grote silo’s werd opgeslagen!

Weer vlakbij de kust ontdekten we op afstand groepen flamingo’s die in verschillende binnenmeren stonden.
Het landschap veranderde door een gebergte met een aantal hoge pieken en we kwamen langs het bedrijf SISECAM die in Europa de grootste producent is van vlakglas.
In het plaatsje Mattinata bevond zich een kleine camperplaats aan zee, Sosta Camper di Francesca.
We reden het terreintje op, waar een aantal Italiaanse campers stonden met ertussen lange tafels waar volwassenen van een uitgebreide lunch genoten en kinderen rondom zich vermaakten.
Wij mochten helemaal vooraan naast het terras vlakbij het strand staan. Het terrein was met een laag muurtje afgescheiden van een smal kiezelstrand, waar het ook hier aardig druk was met zondag-mensen. Een prachtig plekje voor een dag of twee!

Toen de zon was verdwenen, kwam er een grote Franse camper (een Liner) aanrijden, die nu achter die van ons moest staan.
Aan het begin van de avond reden de Italiaanse campers weer weg, want het weekend was voorbij.

Geschreven door LaikaRiaJan