Bij het openen van de verduistering zagen we wel twaalf vissersbootjes in zee vanaf onze hoog gelegen plek op de kliffen bij Polignano a Mare.
Tijdens en na het ontbijt hadden we de televisie aan voor de massastart van het schaatsen op de Olympische Spelen en zagen hoe Irene Schouten op een geweldige manier goud behaalde.

We fietsten deze morgen naar het stadje Polignano, waar we meteen stopten op de brug boven de enorme inham. Zowel links als rechts een mooi plaatje van boven af gezien! Vervolgens gingen we onder een poort door het oude deel in en zochten door leuke straatjes de boulevard met fietspad aan de zeekant boven de grotten. Hier was ook weer een deel afgesloten door werkzaamheden.
En ….. alles is hier gebouwd boven op grotten!
We volgden het fietspad tot het einde van het stadje en hadden steeds een prachtig zicht op zee en grotten.
In de buurt van het beeld van San Vito konden we in de verte de campers zien staan.
Terug fietsend vonden we een bakkerij met heerlijk vers brood. De bakker zat in een zijstuk op een stoel in diepe slaap, want hij reageerde niet op ‘bongiorno’ en het winkelmeisje vertelde in het Engels dat het vanmorgen erg vroeg voor hem was.

Daarna wilden we nog naar de Ruïne in San Vito waar we gister een plek zochten en dat lag weer voorbij de klif waarop we stonden.
Het was zaterdag en voor veel mensen weekend en dat konden we goed merken met veel meer drukte dan we gewend waren.
We maakten onze foto’s, keken nog of we in de Ruïne konden komen, maar dat bleek afgesloten.
En we gingen terug naar de camper om met het verse brood te lunchen. We spraken met onze Franse buren en hoorden dat ook zij ook nog naar San Vito wilden fietsen.

Op internet lazen we dat op een veerboot bij Griekenland brand was uitgebroken en stuurden een berichtje naar de Nederlanders van ‘Endless on Wheels’ of zij misschien op die boot zaten. Gelukkig bleek het een veerboot die net de andere kant op ging, stuurden ze in een bericht terug.

Wat later deze middag gingen we nogmaals terug naar de brug over de inham bij Polignano, omdat we nu er onder wilden lopen.
De brug op de doorgaande weg bleek nu afgesloten voor gemotoriseerd verkeer en was voetgangersgebied geworden.
Het was aanzienlijk drukker dan die morgen, we zetten de fietsen op slot en konden met trappen naar beneden.
Op het keienstrand in de inham en op de uitsteeksels van de rotsen zaten mensen in het laatste stukje zon. Vanaf het restaurant beneden kwam luide muziek, waar de jongelui van genoten. We konden daar nog door een grotgang kijken, die in zee uitkwam.

Weer boven in het stadje wilden we een ijsje kopen, maar er stonden overal heel lange rijen te wachten. Wat ons opviel, was dat heel veel mensen op straat geen mondkapje meer droegen, wat eerder nog wel het geval was! We liepen eerst door wat smalle straatjes met leuke gerenoveerde huizen, binnenplaatsjes en poortjes. De kerk die open was, gingen we binnen. Hij had heel oude deuren die aan de binnenkant mooi beschilderd waren met erboven een rijkelijk versierd orgel, een plafond met één grote afbeelding en boven het altaar overdwars drie prachtige afbeeldingen en nog een ‘gouden’ balkon met drie verlichte beelden in drie nissen.
Daarna tussen de huizen helemaal naar het eind boven de rotsen, waar je elke keer gefascineerd naar beneden kunt kijken.
Terug bij het plein was de rij bij de ijssalon kleiner en kochten ieder een heerlijke ijsco. Jan maakte nog een foto van het oorlogsmonument en toen was het tijd om terug te gaan.

Er waren nog meer Italianen met campers bij gekomen die overal tussen in stonden. Jan ging met de foto’s aan de slag en toen we stroom via de omvormer nodig hadden, bleek die niet meer te werken. Heel veel nagekeken, opgezocht en bedacht, tot Jan het euvel vond van een losgeraakte dikke massakabel. Gelukkig maar, want anders moesten we voor hulp tot maandag wachten en Jan z’n apneu apparaat doet het dan ook niet! Met veel gepruts en gepriegel (accu en omvormer zijn in een bankje ingebouwd en het past allemaal maar net) lukte het uiteindelijk om de massakabel opnieuw te bevestigen.

Jan is zijn internet kwijt. Hij heeft bij youfone een internetbundel van 21 GB maar vanwege een Europese Fair Use Policy mag hij maar 10 GB per maand gebruiken. Komt hij daar overheen, dan moet hij zijn eigen GB’s bijkopen voor 3 euro per GB. Dat moet via een special telefoonnummer wat moeilijk bereikbaar is. Hij kan nu alleen op internet als er ergens een goede wifi is. En dat is in Italië minder aanwezig als in Nederland.

Geschreven door LaikaRiaJan