Ondanks de beschutting op de plek in Cirò Marina waaide het afgelopen nacht zo hevig dat de camper regelmatig heen en weer wiebelde en ook vanmorgen was het niet anders. In zee waren er behoorlijke golven en het zand stoof op het strand, maar de zon scheen.
We reden weg naar de SS106 richting Taranto en Ria maakte onderweg vanuit de camper enige foto’s. Bij een roestige fabriek stond opnieuw dat Christusbeeld, gemaakt met dezelfde mal als die we eerder zagen!
Bij het rijden moest Jan steeds corrigeren door de harde en venijnig koude wind, maar de uitzichten op de wilde zee waren prachtig.
Op de hoogste toppen van de bergen lag sneeuw, terwijl hier langs de kust de fruitbomen vol met sinaasappelen zaten.
We deden bij een Lidl boodschappen en verbaasden ons over dit rommelige filiaal met gescheurde dozen die schots en scheef stonden, bij de bakkerij afdeling zaten producten in verkeerde bakken, lege bevoorrading-karren stonden overal in de paden en reclame artikelen werden fout afgerekend: kortom een slecht geleide chaotische winkel! Dat zijn we in Nederland niet gewend van de Lidl.
Aan de zeekant van Rossano namen we een koffie- en theepauze en zo ontdekten we dat we (onbedoeld) chocolade flappen hadden gekocht in plaats van appelflappen.
Op deze route stonden, net als najaar 2017, op veel plekken hoertjes langs de weg met het verschil dat ze nu meer kleding droegen en bijna allemaal rookten.
Bij Marino di Roseto lunchten we aan de boulevard met aan het einde Castello Federiciano, waar we weer de SS106 op konden rijden. Daarna volgden een aantal tunnels en veel vuilnis langs de weg. Na de mooie kustlijn reden we daarna door een fruitgebied en het veel minder mooie landschap van plastic kassen.
Ria had een camper plek uitgezocht in Marina di Pisticci: Lido Quarantotto, waar we in 2017 ook een aantal dagen langs een stoep aan het strand stonden. Bij aankomst stonden er bij het begin naast een gebouwtje twee joekels van campers en langs de stoep opnieuw het Duitse echtpaar uit Hamburg, die dezelfde kant opgaan als wij. Het was dus nu erg rustig met campers.
Ria ging nog even de benen strekken, kwam langs een gebroken roeiboot van het strandpaviljoen met vrolijke muurschildering en waar op dat moment in zee een garnalenvisser met sleepnet heen en weer liep. Aan het eind van de doodlopende weg stond een vastgeroeste caravan. Ze wandelde een stuk door het naastgelegen bos tot aan de afgebroken strandtenten en over het strand weer terug. Ze kan het niet laten om dan allerlei schelpen voor het een en ander in de jaszakken mee te nemen.
De ijzige wind was zowaar gaan liggen en was heerlijk om langs de zee te lopen. Weer terug op de doodlopende boulevard reden er nog een poosje, zoals we inmiddels gewend zijn, verschillende auto’s met mannen heen en weer.
Verder was het een zeer rustige nacht zonder die harde wind van de afgelopen dagen en nachten.

Geschreven door LaikaRiaJan