Na een nacht met regen leek het zaterdagmorgen redelijk uit te zien; het was tenminste droog! Maar toen we op ‘Weerplaza’ keken hoe het er de volgende uren in Reggio Calabria uitzag, bleek het niet veel goeds als wij daar met de trein aan zouden komen.
We zijn flexibel en vatten het plan op om het rondje te rijden wat we gisteren van plan waren, maar dan in omgekeerde volgorde:
dus eerst via SS106 en SP1 noordwaarts om vervolgens over de betonnen palenweg SS682 Jonio Tirreno dwars door de teen over te steken naar Rosarno. We kwamen zonder blauwe luchten langs onze strandplek, groenteman, patisserie, vluchtelingen jacht en draaiden bij het bergkerkhof de ‘dwarsdoorweg’ op. Bij het omhoog rijden, reden we de “mist” of de laaghangende bewolking in en konden nauwelijks vooruit kijken. Bijna aan de andere kant en van hoogte naar beneden rijdend, kwamen we weer onder de wolken vandaan en zagen in de verte de Middellandse Zee of preciezer de Tyrreense Zee.
Bij Rosario werden we naar de mooie hoog gelegen autobaan A2 geleid, waar Jan een groot winkelcentrum in het vizier kreeg. We hoopten daar even rond te kijken en iets te eten. Er was een enorme winkel met grote kledingmerken met aanverwante artikelen zoals o.a. schoenen, maar ook vloerkleden en gordijnen. Nadat Ria daar iets kocht, wilden we nog naar winkels die een verdieping lager lagen, maar overal begon net de middagsluiting. Verder was er alleen een Mac Donalds waar we niet heen wilden.
We reden verder over de autobaan, maar wilden liever naar de Via Nazionale SS18. Dat is de eeuwenoude weg langs de kust naar Reggio de Calabria. Via heel veel scherpe haarspeldbochten zakten we af naar Bagnara Calabra en reden op de SS18 regelmatig over smalle bochtige weggetjes en straten of hoog langs de zee. Gelukkig was het overal niet erg druk op de weg. Bij een watertappunt langs de weg was een inham en kon Ria een foto maken van de meerdere waterstraaltjes met daarboven een Maria beeldje.
In de buurt van Reggio Calabria kregen we vaak een behoorlijke hoosbui over ons heen en wat waren we bli,j dat we er niet met de trein heen waren gegaan. Want waar moet je heen wanneer het tijdens de middagsluiting zo vreselijk regent en alles gesloten is.
En ondanks dat we er deze reis niet heen gingen, zagen we nu toch, enigszins wazig ons beoogde einddoel Sicilië liggen.
Jan herinnerde zich nog de moeilijke toegang naar de bootafvaart van een paar jaar geleden.
Bij een Conad supermarkt zette Jan de camper langs een soort stoep. Ria ging daar een paar verse broodjes kopen, maar moest allerlei watervalletjes ontwijken die van goten en de balkons naar beneden kwamen vallen. Op een ruime parkeerplaats in Reggio aten we de broodjes in de camper op, want we hebben fijn alles bij de hand.
Daarna lieten we ons via de snelste route naar Bianco leiden. Op zee zagen we dit keer aardig wat schepen en je mag hopen dat de vuurtoren in het donker werkt met al die rotsen in het water. Onderweg viel het op dat op veel plekken mensen met koffers en tassen stonden en meerdere touringcars hen oppikten: de vrije dagen i.v.m. de feestdagen waren dit weekend van veel mensen voorbij! Zij hadden hun vrije dagen ook in hotels en pensions langs de kust doorgebracht.
We tankten onderweg diesel en schaften meteen twee nieuwe ruitenwissers aan, die daar ook voor ons gemonteerd werden.
Het was nog net licht toen we de camperplek Jonio Blu opreden en ondanks de regen keken we terug op een welbestede en leuke dag!

Geschreven door LaikaRiaJan